2.คนป่าเถื่อน nc+++
1400 คำ
2
"โอ้ย..."ผู้ชายหน้าหล่อเหวี่ยงฉันลงเตียงไม่ออมแรง ไม่คิดว่าฉันจะเจ็บเลยรึไงกัน ป่าเถื่อนที่สุด
"อองฟองหรอ หึ ชื่อแปลกชะมัด" ผู้ชายหน้าหล่อแต่ปากหมา ยืนกอดอกมองมาที่ฉัน
"คุณพาอองฟองมาที่นี่ทำไมคะ" ฉันยันตัวลุกขึ้นสบตาสีนิล
"นางบำเรอ"
"คุณว่า อะไรนะ!"ฉันถามย้ำอีกครั้ง หูฉันเพี้ยนใช่มั้ย
"ฉันว่าฉันพูดชัดแล้วนะ" ผู้ชายหน้าหล่อยื่นหน้ามากระซิบข้างๆหู ฉันรีบผลักเขาออก จะใกล้อะไรขนาดนั้น
"..."
"ไปอาบน้ำ เหม็นสาบ"
"0_0"
"อย่าคิดหนีและทำตามคำสั่งฉัน ถ้าไม่อยากอายุสั้น ฉันให้เวลา20นาที" เขาพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก็เดินออกไปจากห้องทันที
ฉันรีบลุกขึ้นไปที่หน้าต่างเปิดผ้าม่านดูด้านนอกหาวิธีหนี แต่มันคงเป็นไปไม่ได้สินะ ก็มีผู้ชายชุดดำ เดินวนเวียนอยู่รอบบ้านเต็มไปหมดและทุกคนก็มีปืนออกไปมีหวังฉันตายแน่นอน
ผู้ชายคนนั้นเขาเป็นใครกันนะเขาต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ แล้วเขาจับฉันมาทำไม ฉันทำอะไรเขาหรอ ทำไมชีวิตนี้ถึงได้เป็นแบบนี้นะ ฉันทำผิดอะไรหรอห๊ะ!!! ในสมองฉันมีคำถามเป็นพันตอนนี้
ในที่สุดฉันก็ต้องเข้าไปอาบน้ำเดี๋ยวไอหน้าหล่อปากหมามันเข้ามาก่อน หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันนุ่งผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำเดินไปหาตู้เสื้อผ้าที่อยู่ในห้องแต่งตัวของเขา หวังว่ามันจะมีชุดที่ฉันใส่ได้นะ ขอแค่ใส่ได้ก็พอ
พรึบ!
เสื้อเชิ้ตตตตต สูทททท กางเกงงงง ไล่โทนสีเลย อะไรจะขนาดนั้น ฉันเลือกหยิบเสื้อเชิ้ตมาใส่อย่างรวดเร็วเพราะนี่ใกล้จะยี่สิบนาทีแล้ว ไม่รู้ผู้ชายคนนั้นจะตรงเวลาแค่ไหน พอใส่แล้วมันดูโหวงๆนะว่ามั้ย ก็ฉันดันซุ่มซ่ามทำเสื้อผ้าตัวเองเปียกหมดน่ะสิเลยไม่มีแพนตี้ใส่
ปัง!
ฉันที่กำลังสำรวจห้องเขาอยู่ สะดุ้งตัวเล็กน้อยกับเสียงเปิดปิดประตูของผู้ชายหน้าหล่อ ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองคนป่าเถื่อนที่มายืนอยู่ตรงหน้าฉัน มาตอนไหนไม่รู้ เขามองมาที่ฉันสายตาไม่พอใจ โกรธหรอ หรือว่าเกลียด ฉันดูไม่ออก
"ใครอนุญาตให้เธอใส่เสื้อฉัน ถอดออก!" คนตรงหน้าพูดลอดไรฟัน ส่งสายตาน่ากลัวมาให้
ฉันเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวจะถอดเสื้อคืนคนป่าเถื่อนอย่างว่าง่าย เดี๋ยวไอ้บ้านี้จะฆ่าฉันทิ้งก่อน คนอะไรน่ากลัวเกินไปแล้ว พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วยอองฝองด้วย
"ผ้าเช็ดตัวก็ของฉัน"ไอ้คนป่าเถื่อนตะคอกฉันอีกแล้ว ไอ้นั่นก็ไม่ได้ไอ้นี่ก็ไม่ได้แล้วจะให้ฉันใส่อะไรเนี่ย
"แล้วจะให้อองฟองใส่อะไร อองฟองไม่มีชุดใส่" ฉันกลั้นใจถามคนตรงหน้าอย่างกล้าๆกลัวๆ กลัวว่าขาจะฆ่าฉันทิ้ง ฉันยังอยากมีชีวิตต่อเพื่อทดแทนบุญคุณของป้าอยู่นะ
"ก็ไม่ต้องใส่ ถอด!" เขาตะคอกอีกครั้ง ฉันรีบถอดเสื้อของเขาออกทันที ถ้าช้ากว่านี้นาทีเดียวฉันคงกลายเป็นศพแน่
ฉันพยายามเอามืออันน้อยนิดของตัวเองปิดจุดสำคัญของร่างกายไว้ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผลอะไรเลยเมื่อส่วนสำคัญของฉันมันใหญ่เกินมือฉัน
คนป่าเถื่อนสาวเท้าเข้ามาหาแล้วจับฉันลากขึ้นเตียงแล้วคร่อมฉันไว้ ฉันตกใจมาก น้ำตาแทบร่วง
"คุณจะทำอะไร" ฉันเอามือยันหน้าอกเขาไว้
"หึ อย่าทำเหมือนไม่เคยไปหน่อยเลย อย่างน้อยก็ไอ้เจ้าของร้านที่เธอทำงานนั้นหนึ่งคน หึ" มันจะดูถูกกันเกินไปแล้วนะ!
เพี๊ยะ!
"อย่ามาดูถูกฉันนะ" ฉันตวัดฝามือเล็กลงบนหน้าหล่อที่ไม่ได้ตั้งตัว เขาหน้าหันไปตามแรงตบฉัน
"ชอบซาดิสท์หรอ อย่ามาว่าฉันทีหลังก็แล้วกัน"
"อื้ออออ"สิ้นคำพูดคนหน้าหล่อตรงหน้าก็ก้มลงมาปิดปากฉันอย่างแรง จนรู้สึกได้ถึงรสคาวของเลือดจางๆ ปากฉันคงแตกไปเรียบร้อยแล้ว ก็เขาเล่นจูบรุนแรงแบบนี้
ฉันพยายามผลักคนตรงหน้าที่กำลังลวนลามฉันออกแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อเขาทับร่างของฉันไว้ไม่ให้ไปไหน
"ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า ปล่อย &€$#@^_/^€€=$#$&ฮืออ" ฉันร้องไห้ทั้งอ้อนวอน ทั้งด่า สารพัด
ตุบๆ ตุบๆ พรึบ! พลักๆ
"บอกให้ปล่อย อะ อย่า อื้อออ "ฉันทั้งดิ้นทั้งทุบร่างหน้าที่ขยำหน้าอกฉัน พร้อมกับใช้ปากกัดมันอย่างบ้าคลั่ง ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้จะต้องทำยังไงแล้ว ฉันหมดแรงแล้วที่จะสู้กับเขา
"หมดแรงแล้วหรอ คนสวย"
"ปล่อยอองฟองไปเถอะนะคะ อองฟองขอร้อง ฮือออ"
"อย่าเล่นตัวให้มากนัก ฉันไม่ชอบ!"
"อะ อืม"
"กรี๊ดดดด /โอ้วว"
"เจ็บๆ อองฟองเจ็บ เอาออก ฮือออ"ฉันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อมีอะไรแข็งๆแทงเข้ามาในตัวฉันในคราวเดียว
"เธอยังซิงหรอวะ ทำไมไม่บอก"
"ฮืออ เจ็บ อองฟองเจ็บ"
"ชู่วว นิ่งซะนะคนดี ผ่อนคลายแล้วจะไม่เจ็บ เชื่อฉัน" ผู้ชายตรงหน้ายื่นมือมาปาดเหงื่อที่หน้าฝากออกให้พร้อมกับพูดด้วยเสียงอ่อนโยนต่างจากก่อนหน้านี้ลิบลับ
"อองฟองเจ็บน้องหนู ฮืออ" ฉันยังร้องไห้พร่ำบอกว่าเจ็บ ก็มันเจ็บจริงๆนี่
"หึ น้องหนูหรอ" คนป่าเถื่อนยิ้ม มันเป็นยิ้มแรกที่ฉันได้เห็น ขนาดตาฉันเต็มไปด้วยน้ำตายังมองเห็นว่าเขานั้นหล่อและดูดีแค่ไหน ยิ่งเวลายิ้มแบบนี้ยิ่งดูดีไปใหญ่
"จุ๊บ ขยับนะ" เขาก้มลงจุ๊บปากฉันเบาๆแล้วเริ่มขยับช่วงล่าง
"อื้อออ อ่ะ อ่ะ ..." จากตอนแรกที่ว่าเจ็บแต่ตอนนี้มันเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน ซึ่งฉันไม่รู้ว่ามันมาได้ยังไง
ตับ! ตับ! ตับ!
"อ่าา ตอดฉันเบาๆหน่อย"
"อื้ออ อองฟองไม่ไหวแล้ว" ตอนนี้ฉันรู้สึกอยากปลดปล่อยอะไรสักอย่างซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรเหมือนกัน
"อ่า ปล่อยเลยคนสวย อ่า ไม่เป็นไร" เขาขยับช่วงล่างเร็วขึ้นอีก
ตับ ตับ ตับ ตับๆ
"กรี๊ดดดด" สิ้นสุดเสียงของเขาฉันก็เกร็งกระตุกกรี๊ดลั่นห้อง
"อ่าา รู้สึกดีเป็นบ้า ซี๊ดดดด อย่าขมิบแบบนั้น!" ตอนนี้หัวฉันขาวโพลนไปหมดไม่รู้จะอธิบายแบบไหนแล้ว
ตับ ตับ พั่บ!
"อ้ะ อ้ะ อีกแล้ว" ความเสียวที่พึ่งหาย กลับคืนมาอีกครั้งเมื่อเขาขยับสะโพกไม่หยุด
"อ่าา..."
ตับ ตับ ตับ พรึบ
"ซี๊ดดด อ้ะ อ้ะ อ้ะ"
บล็อก
"อื้ออ!" ฉันที่ลืมตัวขึ้นเสียงใส่คนตรงหน้าที่ขัดจังหวะ ตอนนี้ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีไปแล้ว
"เปลี่ยนท่าแป๊บนึงที่รัก จุ๊บ" เขาหอมที่หน้าผากฉันทีนึง แล้วจับฉันมานั่งขอบเตียงกางขาออกโดยที่เขายืนอยู่บนพื้นข้างเตียงที่ฉันนั่งอยู่แล้วเสียบเสยของแข็งใส่น้องหนูของฉัน
สวบ!
"อ่าาา/อ่าาา" ฉันกับเขาครางออกมาพร้อมกันเมื่อของแข็งเข้าไปจนสุดทาง
ตับ ตับ ตับ
"อื้ออ อ้ะ อ้ะ"
"โอ้ววว แน่น กางขาออกอีก" เขาร้องบอก ฉันก็ทำตามอย่างว่าง่ายรีบกางขาออกทันที
"อ้ะ อ้ะ ทนไม่ไหวแล้ว ซี๊ดดด"
"พร้อมกันที่รัก อ่าา ซี๊ดดดๆ เอามันจังโว้ยยย!" เขากระแทกถาโถมใส่ฉันไม่ยั้งจนได้ยินเสียง
ตับ ตับ พั่บ พั่บๆๆๆ
'ซี๊ดดด อ่าาาๆๆ กรี๊ดดดด" ฉันกอดเอวคนตรงหน้าไว้แน่นพร้อมเกร็งกระตุก
"โอ้วๆๆๆ ซี๊ดดดด เสียวเป็นบ้า"
"โอ้วววว" เขาก็คงไปถึงจุดหมายเช่นกัน ท้องฉันอุ่นวาบเหมือนมีน้ำฉีดพุ่งเข้าไป เขาแช่แท่งแข็งๆไว้ในน้องหนูของฉันไม่ยอมเอาออก และต่อจากนั้นฉันก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย
จุ๊บ
"อ้าว หลับซะละ ต่อไปนี้เธอคือผู้หญิงของฉัน จุ๊บ"
- ผู้เขียน
