ลำแสงสุดท้ายของพระอาทิตย์ยามอัสดงงดงามราวกับภาพวาดจากสวรรค์ ชาริลล์กอดอกยืนมองแสงพระอาทิตย์สีส้มอมเหลืองที่สะท้อนระยิบระยับอยู่บนผิวน้ำพุขนาดใหญ่ผ่านกระจกใสด้วยท่าทางเหม่อลอย แม้วันเวลาจะเคลื่อนผ่านไปเกือบสองอาทิตย์แล้ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถขจัดความคิดถึงที่มีต่อผู้หญิงคนนั้นได้อยู่ดี โรสิตายังคงตามหลอกหลอนตลอดเวลา
ชาริลล์ยิ้มเศร้าหมองให้กับตัวเอง ละสายตาจากทิวทัศภายนอกกระจกใสเข้ามาภายในแทน แล้วแต่เขาก็เหมือนถูกกระชากลมหายใจออกไปจนหมดปอด เมื่อร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งละลานตาพุ่งเข้ามาใส่ประสาทของการมองเห็นอย่างจัง
เขายืนนิ่งราวกับถูกสาปให้กลายเป็นแท่งศิลา ลมหายใจชะงัก พื้นดินใต้ฝ่าเท้าสั่นไหวรุนแรงราวกับตอนนี้เขากำลังยืนอยู่ในจุดศูนย์กลางของแผ่นดินไหว หัวใจสะท้านสะเทือนราวกับมันจะหลุดร่วงออกมานอกอก
เส้นผมสีดำขลับถูกปล่อยให้ยาวสลายอยู่เต็มแผ่นหลัง มันตัดกับสีขาวเนียนบ
