เขาสะบัดแขนอย่างรังเกียจเมื่อหล่อนพยายามจะสัมผัส จากนั้นก็ถอยออกห่าง มองหล่อนด้วยสายตาว่างเปล่าจนน่าปวดใจ
“จะไม่แนะนำตัวหน่อยหรือ ว่าแท้จริงแล้วคุณเป็นใคร และมาหลอกผมทำไม”
ยิ่งฟังคำพูด หล่อนก็ยิ่งปวดร้าว
“คุณชาร์ล... โรส... โรสไม่เคยตั้งใจที่จะหลอกลวงคุณเลย”
“ไม่เคยตั้งใจ แล้วไอ้ที่ทำอยู่นี่... มันหมายความว่ายังไง”
เขาตวาดใส่เสียงดังลั่น ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดสองสามครั้งเพื่อระงับอารมณ์ และพูดออกมาใหม่อีกครั้ง
“คุณทำแบบนี้ทำไม วางยาผม และหลอกให้ผมเข้าใจว่าตัวเองมีความสัมพันธ์สวาทกับคุณ แถมไอ้เลือดระยำบนเตียงในคืนนั้นอีก”
“คือโรส...”
หญิงสาวรู้สึกเหมือนถูกน้ำท่วมมาถึงปลายจมูก ไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้เลย ทำได้แค่เพียงนั่งนิ่งอยู่บนเตียงในสภาพล่อแหลม และร่ำไห้เท่านั้น
“ผมนี่มันโง่สิ้นดีเลย โง่ที่เชื่อผู้หญิงแบบคุณ”
เขาเค้นเสียงดุร้ายออกมา และหันหลังหนี เขาจะเดินออกไปนอกห้องอยู่แล้ว
