หญิงสาวหมุนตัวหันหลังให้ น้ำตายังทะลักทลายไม่หยุด หากการเผชิญหน้ากันมันทำให้เจ็บปวดรวดร้าวขนาดนี้ หล่อนยอมไม่พบเขาดีกว่า
“ขอตัวนะคะ โรสอยากพักผ่อน”
ร่างอรชรที่หันหลังให้นั้นช่างดูบอบบางน่าทะนุถนอมยิ่งนัก แววตาของชาริลล์อ่อนแสงลง ความอ่อนโยนเพิ่มมากขึ้น มือหนาสีแทนยกขึ้นยื่นไปด้านหน้า แต่ไม่ช้าก็ต้องทิ้งมันลงข้างตัวตามเดิม เมื่อเหตุการณ์ระยำในวันนั้นย้อนกลับมา
แม้โรสิตาจะสวย จะหวาน และบริสุทธิ์แค่ไหน แต่หล่อนก็คือผู้หญิงเจ้าเล่ห์ เลวร้าย ห้ามใจอ่อนกับหล่อนเด็ดขาด ชาริลล์ นายจะโง่ใจอ่อนกับหล่อนไม่ได้อีกแล้ว จำเอาไว้ เสียงหนึ่งในสมองร้องเตือนดังลั่น และมันก็ทำให้ความรู้สึกที่เคยอ่อนโยนลงเปลี่ยนเป็นมืดลึกเหี้ยมเกรียม
“ฟังข้อเสนอของผมก่อนสิ บางทีคุณอาจจะยิ้มกริ่มด้วยความยินดีก็ได้นะ”
เขาเย้ยหยันหล่อนอย่างไม่ปรานี โรสิตากัดฟันหมุนตัวมาเผชิญหน้ากับผู้ชายใจร้าย หล่อนสบตาเขา มองเขาด้วยสายตาตัด
