“ถึงผมไม่รับซื้อบ้านหลังนี้เอาไว้ มันก็ต้องตกไปอยู่ในมือของคนอื่นอยู่ดี เพราะถึงยังไงซะ คุณก็ไม่มีปัญญาไปไถ่ถอนมันคืนจากธนาคารได้ หรือว่าไม่จริง”
หล่อนอดสูจนต้องก้มหน้าร้องไห้ เขาพูดถูก พูดถูกทุกอย่าง หล่อนไม่มีปัญญาจริงๆ แม้ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ตาม
“แต่ถ้าโรส... แต่งงานกับผู้ชายรวยๆ สักคน โรสก็จะ...”
“คิดหรือว่าผมจะยอม”
จู่ๆ น้ำเสียงราบเรียบ ไร้ความรู้สึกของชาริลล์ก็แผดขึ้น นัยน์ตาสีเขียวมรกตยามนี้ลุกเป็นไฟ จ้องมองมาที่หล่อนราวกับจะเผาให้เป็นเถ้าธุลี
“คุณจะไม่มีวันได้แต่งงานกับผู้ชายคนไหนบนโลกใบนี้ทั้งนั้น”
“แต่โรสต้อง...”
“ผมจะเช่าซื้อคุณ...”
หัวใจสาววูบหล่นราวกับเครื่องบินตกหลุมอากาศ
“คุณ... พูดว่าอะไรนะคะ”
ชาริลล์หัวเราะเย้ยหยัน ขณะขยับเท้าก้าวเข้าไปหยุดตรงหน้าของคู่สนทนาคนสวย ผู้หญิงที่หวานไปทั้งตัว ผู้หญิงที่เขาไม่เคยลืมเลือนรสรักได้เลย ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหนก็ตาม ความอวบอิ่
