เขาอยากจะไปที่ไหนก็ได้ให้ไกลจากโรสิตา หรืออาจจะกลับไปที่ลุยเซียนาก็ได้ แต่กลับตัดใจจากหล่อนไม่ได้เลย ทั้งๆ ที่คู่รักของหล่อนกลับมาแล้ว ชายหนุ่มเต็มไปด้วยความปวดร้าว เขาเปิดประตูห้องนอนแผ่วเบา เงาสะท้อนจากแสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่างห้องเข้ามากระทบร่างบอบบางที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียง
อยากจะใจแข็ง... อยากจะเดินจากไป... แต่แล้วก็ต้องกลับมาเป็นทาสรักของหล่อนอีกครั้ง ชาริลล์เดินมาหยุดที่ขอบเตียง ทรุดกายคุกเข่าลงกับพื้น กุมมือนุ่มเอาไว้เบาๆ
“เมื่อไหร่ผม... จะชนะคุณได้สักทีนะ โรสิตา...”
ปากร้อนจัดก้มลงจูบหลังมือนุ่มเบาๆ พลางนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ เขาไปนั่งดื่มอยู่ในบาร์ มีผู้หญิงมากมายเสนอตัวจะมาทำให้เขาคลายเครียด สวย หุ่นดี และเต็มไปด้วยจริตจะก้าน แต่เขากลับแตะต้องพวกหล่อนไม่ได้ ทำไม่ได้แม้แต่จะคิด
เพราะอะไรน่ะหรือ... ก็เพราะว่าในหัวใจทุกห้องของเขามันเต็มเอี๊ยดแล้วน่ะสิ เต็มไปด้วยโรสิตา
