หลายวันต่อมา
"คุณเตยมีอะไรถามผมได้เสมอเลยนะครับผมยินดีจะสอน"
"ถ้างงตรงไหนบอกได้เลยนะครับ"
"เนี้ยย น้องใบเตยคุ้นที่นี่ดีแล้วนะคะถ้ายังไม่คุ้นเดี๋ยวคุณพี่พาไปเดินสำรวจได้น๊า"
"ผมโอเคครับอยู่มาจะเดือนได้แล้วหลับตาเดินยังได้แล้วล่ะ ผมขอตัวนะ"
ผมว่าพร้อมกับยิ้มให้พวกพนักงานแผนกอื่นที่เข้ามาประกบผมแจทันทีที่ผมลงมากินข้าวที่โรงอาหารจนผมต้องถือถาดข้าวขึ้นมาที่แผนกตัวเองแทน โคตรเซ็งคือกูอยากแดกข้าวเงียบๆตอนพักไงอยากใีเวลาส่วนตัวไว้คิดหาทางง้อเมียงี้เสือกต้องเจอกับอะไรไม่รู้
"เฮ้อ..อ้าว"
ผมว่าและมองไปในแผนกอย่างแปลกใจที่เห็นลุงสิงห์นั่งกินข้าวกล่องอยู่ ตาลุงที่ใช้งานผมหนักๆนั้นแหละตอนนี้ยิ่งหนักกว่าเดิมช่วงแรกแกใช้ถ่ายเอกสารตอนนี้ดีขึ้นมาหน่อยได้พิมพ์เอกสารแทน เก๋ม่ะ..เก๋ก็เหี้ยล่ะโคตรน่าเบื่อ
"ทำไมลุงไม่ไปกินที่โรงอาหารอ่ะครับ"
"คนเยอะ" ผมยิ้มและเดินไปนั่งที่โต๊ะกลางของแผนกกับลุง เขาเหลือบ
