วันต่อมา
"วันนี้พี่เตยดูอารมณ์ดีนะคะ"
ผมเลิกคิ้วพร้อมกับมองน้องนิ่มที่กำลังนั่งเช็ดจานอยู่ข้างๆไอ้พายุด้วยใบหน้าฟินๆ ผมพยักหน้าและเสยผมแบบไม่ค่อยอยากจะพูด
"คือเฮียก็ไม่อยากจะพูดเท่าไหร่"
"งั้นก็ไม่ต้องพูด อย่าไปอยากรู้เลยหนูพี่รำคาญมัน"
"คือภีมกำลังให้โอกาสเฮียน่ะ"
"จริงหรอคะ!!?"
น้องนิ่มถามกลับเสียงดังลั่นร้านอย่างไม่เชื่อสายตาขณะที่ผมก็พยักหน้าเร็วๆและแม้ไอ้พายุมันจะขัดมาในตอนแรกแต่ตอนนี้กลับขมวดคิ้วมอง แหมม แววตานายมันเต็มไปด้วยความเสือกอ่ะ
"ก็อย่างที่รู้แหละเดี๋ยวสักหน่อยหมวยก็จะกลับมาอยู่กับเฮียแล้ว คนรักกันอ่ะนะตัดยังไงมันก็ยังรัก"
"อือหืออ ดีใจด้วยจริงๆนะคะพี่ใบเตยหลังจากง้อภีมมาตั้งหลายเดือนในที่สุดก็ใกล้จะสำเร็จแล้วว"
"จ้าา หูยว่าแล้วก็ใกล้เวลาหมวยเลิกเรียนแล้วอ่ะเฮียไปก่อนนะ"
ผมว่าพร้อมกับลุกขึ้นยิ้มอย่างพออกพอใจท่ามกลางสายตานิ่งๆของไอ้พายุที่กำลังมองอยู่
"ทำไมอิจฉาออ
