"หมวยเฮียออกจากมุมได้ยังอ่ะ?"
ฉันเหลือบมองร่างสูงที่กำลังหันหน้าเข้ามุมบ้านของฉันด้วยสายตานิ่งเรียบก่อนจะหันกลับมาตักสุกี้กินต่อหน้าตาเฉย
"แล้วพี่รู้ว่าตัวเองผิดรึยังล่ะคะ?"
"ที่เฮียทำไปเพราะเฮียหึง แล้วมันก็วอนเอง!"
"งั้นก็จ้องพนังต่อไปเถอะค่ะ"
เมี๊ยว..
เสียงของเจ้าหญิงดังขึ้นพร้อมกับเธอที่เดินมาขดตัวนอนลงที่ตักฉันไม่คิดจะอ้อนช่วยพ่อตัวเองที่กำลังถูกฉันทำโทษอยู่เลยสักนิดซึ่งมันดีแล้ว ฉันยิ้มและมองพี่ใบเตยที่กำลังกอดอกหันหน้าเข้าพนังอย่างเอือมๆ ฉันให้เขาอยู่แบบนั้นมาสิบกว่านาทีแล้วแต่เขาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะสำนึกเลย
"หมวย..เฮียหิว"
ฉันหันมองพี่ใบเตยอีกครั้งก่อนจะถอนหายใจและมองหม้อที่เต็มไปด้วยสุกี้อย่างเพลียๆ ถ้าไม่ยอมให้เขามากินมีหวังอืดแน่
"งั้นก็มากินเถอะ"
"เยส!"
ฟึ้บ!
ร่างสูงรีบพุ่งตัวออกจากมุมทันทีพร้อมกับกระโดดข้ามโซฟามานั่งตรงข้ามกับฉัน ฉันจึงตักสุกี้ให้เขา
"วันนี้ไอ้พาย
