EP.6
2866 คำ
"ท้าด้า สวยป่ะ??"
ได้เดินมาแล้วก็ขอดูเต็นท์เขาให้มันเต็มๆตาเลยแล้วกัน ฉันกอดอกและเดินไปก้มดูด้านในที่โคตรจะรกด้วยสายตานิ่งๆก่อนจะเดินกลับออกมานั่งที่เก้าอี้หน้าเต็นท์
"ท่าทางแบบนี้คือ?" พี่ใบเตยถามพร้อมกับเดินมานั่งที่เก้าอี้ตัวข้างๆอย่างกวนๆ
"ก็รกดีค่ะ"
"ว่าแล้วว่าจะพูดแบบนี้" ฉันยกยิ้มและหันมองพี่ใบเตยที่กำลังเงยหน้ามองท้องฟ้าด้วยท่าทีสบายๆ "พี่ชอบไปเที่ยวคนเดียวหรอ"
"หือ..อืม มันสบายใจกว่าแถมยังได้รู้จักคนใหม่ๆ"
ฉันยังมองหน้าเขาอยู่และสายตาที่กำลังมองท้องฟ้าตอนนี้มันดูเหงามากเลยนะ เขาดูเหมือนเด็กที่ชอบเรียกร้องความสนใจเพราะกลัวว่าจะไม่มีใครสนใจตัวเอง
"พี่ไม่มีเพื่อนหรอคะ?"
"เพื่อนเฮียไม่ค่อยชอบไปไหนไกลๆแบบลุยๆเท่าไหร่น่ะ"
"ใช่หรอ" พี่ใบเตยหันมองฉันทันทีขณะที่ฉันก็ยังคงมองเขาอยู่
"ทำไมว่างั้น?"
"ก็พี่ดูเหงาๆ ไม่รู้สิภีมอาจจะรู้สึกไปเองก็ได้ว่าจริงๆพี่อาจจะเป็นคนขี้เหงาคนนึง" ฉันยิ้มและหันมองลานกว้างตรงหน้า
"ฮะๆ" เขาหัวเราะเบาๆและเงียบไป "ที่เพื่อนเฮียมันไม่พากันไปไหนเพราะพวกมันมีแฟนน่ะ"
"แล้วทำไมพี่ไม่ลองชวน?"
"ก็เกรงใจไหมล่ะแต่ล่ะคนก็ดูยุ่งๆ ก็ไม่ได้ว่าไรหรอกถ้าพวกมันจะมีแฟนแต่..ก็เหงาๆอยู่ที่เพื่อนกลุ่มที่สนิทที่สุดไม่ได้ออกมากินเหล้าด้วยกันบ่อยเหมือนแต่ก่อน"
ฉันเม้มริมฝีปากและมองพื้นก่อนจะมองหน้าพี่ใบเตย เขายกยิ้มและเสยผมตัวเองด้วยท่าทีสบายๆ
"ทุกอย่างก็ต้องเปลี่ยนแปลงแหละ ไม่มีใครยืนอยู่ที่เดิมหรอกนะ" เขาหันมองฉันอีกครั้งขณะที่ฉันก็ยิ้มให้เพราะอยากให้กำลังใจ "สักวันพี่ก็ต้องเปลี่ยนแปลงมันอาจจะช้าแต่ยังไงมันก็ต้องเปลี่ยน"
"ก็อาจใช่.." เขาตอบเสียงเบาและสบตากับฉันนานนับนาที "เฮียอาจเจอคนที่อยากทำให้เปลี่ยนแล้วก็ได้"
ฟึ้บ..
ดวงตาฉันเบิกขึ้นนิดๆเมื่อมือใหญ่เอื้อมขึ้นมาจับที่ปลายคางฉันไว้พร้อมกับใบหน้าหล่อที่โน้มเข้ามาใกล้ ฉันขยับถอยทันทีแต่พี่ใบเตยกลับเอื้อมมืออีกข้างขึ้นจับต้นคอฉันไว้ทำให้ฉันหนีริมฝีปากหนาที่ประกบจูบลงมาไม่ได้
"อื้ออ!?"
ฉันกำมือแน่นพร้อมกับหัวใจตัวเองที่กำลังเต้นแรงเพราะพี่ใบเตยไม่ได้กดจูบธรรมดาหากแต่เขาลุกล้ำ เกาะเกี่ยวเรียวลิ้นและดึงดูดแสดงออกถึงความหื่นกระหายแบบไม่ปิดบังจนฉันต้องยันมือที่หน้าอกเขาไว้เพราะมันเป็นจูบที่ทำเอาวูบวาบและกลัวไปพร้อมกัน
พรึ่บ!
"ทะ..ทำบ้าอะไรของพี่เนี้ย!?"
ฉันผลักเขาออกได้สำเร็จพร้อมลุกขึ้นยกมือปิดริมฝีปากตัวเองไว้ พี่ใบเตยยกยิ้มและยกนิ้วเกลี่ยริมฝีปากตัวเองอย่างเจ้าเล่ห์
"จูบไง ถามเหมือนไม่รู้ว่านั้นมันคือจูบอ่ะ"
"พี่เมาหรอห๊ะ!?"
"I’m not drunk, I’m just intoxicated by you. ^^" (ผมไม่ได้เมานะเพียงแค่มึน เพราะดันลุ่มหลงในเสน่ห์ของคุณ)
เขายักคิ้วให้พร้อมทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่จนฉันเดินหนีออกมาพร้อมเช็ดปากตัวเองไปตามทาง ตายสิฉันรู้จักเขากี่วันเองดันมาโดนจูบไปง่ายๆแบบนี้เนี้ยนะ..เขานี่มันแย่ แย่แบบสุดๆ!
.
.
ผมคิดว่าหมวยกำลังไม่พอใจผมแบบสุดๆเลยเพราะเมื่อคืนที่ผมจูบน้องไป แต่มันห้ามกันได้หรอวะกูคนมันอยากจูบดีเท่าไหร่แล้วกูไม่ลากไปเอาในเต็นท์น่ะ ปกติพี่ไม่ใช่คนใจเย็นพี่ไม่ใช่พระใช่เจ้าที่จะมาทำตัวน่ารักใส่แล้วบอกหนูว่าอย่าทำแบบนี้เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหว
มันไม่ใช่พี่ พี่ไม่เตือนเพราะพี่จะเอาเลย..
"ใบเตยช่วยยกสิงโตหน่อย"
"ห๊ะ ยกอะไรนะ" ผมละสายตาจากภีมที่กำลังให้อาหารสัตว์อยู่อีกฝั่งมามองทอมเพื่อนใหม่ชาวฝรั่งเศสที่เดินเข้ามาหา
"ยกสิงโต"
"วอท??"
ผมกระโดดลงจากรั่วและเดินตามไอ้ทอมมาในศูนย์ขณะที่ตอนนี้ดาวากำลังยืนรออยู่ด้านใน
"ขอแรงหน่อยนะใบเตยคุณแข็งแรงที่สุดแล้ว"
"เดี๋ยว ไอว่าไอไม่ได้แข็งแรงที่สุดหรอกเพราะยูกำลังหาคนใจกล้า"
ดาวาหัวเราะทันทีที่ผมว่าแบบนั้นขณะที่ผมก็มองเข้าไปในห้องตรวจที่ตอนนี้มีสิงโตตัวใหญ่กำลังนอนหลับอยู่ แม่ง..ไม่น่าไว้ใจถ้ามันเกิดตื่นขึ้นมาแดกหัวกูทำไง?
"ไม่ต้องกังวลเราเพิ่งฉีดยาสลบไปออกฤทธิ์นานสามชั่วโมง เราจำเป็นต้องย้ายลงไปที่ศูยนย์ใหญ่เพราะเขาเป็นโรคลำไส้"
"แล้วทางศูนย์ใหญ่ไม่มีคนแบกห่ามรึไง"
"ดูสิ" ผมเอี้ยวตัวมองผ่านดาวาไปด้านหลังซึ่งเป็นคนจากศูนย์ใหญ่และแม่ง...พวกมันเหมือนคนไม่ได้กินข้าวอ่ะ "คิดว่าไง"
"คิดว่าสิงโตคงได้ลงไปนอนต่อที่พื้นแน่ถ้าพวกเขายกเอง"
ไอ้ทอมเสริมและยักคิ้วให้ผม และแม่งไม่แปลกใจที่เรียกผมกับไอ้ทอมมาเพราะทั้งมันและผมหุ่นพอๆกันแต่มันจะหมีกว่า มันน่ะโคตรพ่อโคตรแม่กล้ามปูเลยแหละ
"โอเคๆ เดี๋ยวไอยกทางหาง"
"ไม่ได้ไอจองแล้ว"
"อ้าวไอ้ทอม" ผมเท้าเอวมองมันที่วิ่งเข้าไปก่อนอย่างแค้นๆแต่สุดท้ายก็ต้องได้เดินเข้ามาหาสิงดตที่กำลังนอนอยู่ ไอ้แมวนี่ก็โง่เดินขึ้นรถเองไม่เป็น..ผมจับราวและมองไอ้ทอม "สาม สอง หนึ่งฮึ้บ!"
ไอ้แมวนี่โคตรหนัก!! ผมรีบก้าวออกทางประตูที่ดาวาเปิดให้ทันทีขณะที่ตาก็เหลือบมองไอ้แมวที่กำลังนอนอยู่เป็นระยะ รู้นะว่าแม่งโดนยาสลบแต่อะไรก็เกิดขึ้นได้และหัวกูอาจหลุดจากบ่าไปอยู่ที่ท้อองมันก็ได้ไง!
"จะพาเขาไปไหนหรอคะ"
เสียงของภีมถามดาวาขณะที่เธอก็เดินมาพร้อมกับพวกผู้หญิง ผมกัดฟันยิ้มให้น้องทันทีพร้อมกลับสิ่งที่ได้คืนมานั้นคือแววตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดซัง จ้า..ยังไงก็ชอบจ้า ต่อให้รังเกียจกูอย่างขี้ก็ชอบจ้า
"ไอตาฝาดรึคิดไปเองวะว่าหางมันกระดิก??"
"ห๊ะ? มึงจริงจัง?" ผมเบิกตามองไอ้ทอมทันทีซึ่งมันก็ส่ายหน้า ไอ้ห่านี่! ผมก้มมองไอ้แมวอีกครั้งก่อนจะเงยหน้ามองไอ้ทอม "มึงเดินเร็วๆเลย!"
"เออๆ เร่งอยู่กูหนักชิบหาย!"
"กูไม่หนักมั้งไอ้นี่!" ผมกับมันด่ากันมาตลอดทางจนใกล้จะถึงรถ "เปิดกรงๆๆ"
ผมตะโกนเสียงดังพร้อมกับไอ้ผอมอีกสองคนที่รีบวิ่งมาเปิดกรงให้แต่แม่งช้า แรงมันจะปลดที่ล็อคยังไม่มีเลยมั้งนั้น
กึ่ก..
"s**t! ไอ้ใบเตยขามันขยับ!"
"มึงคิดไปเอง!"
"กูไม่อยู่แล้ววว"
"ไอ้ทอม!? ไอ้เหี้ยยย"
ผมแผดเสียงดังลั่นจนอาสาคนอื่นออกมามองแบบโคตรจะห่างขณะที่ไอ้คนเปิดประตูก็รีบเปิดและวิ่งออกไปทางอื่นทิ้งผมให้ยกไอ้แมวตัวใหญ่คนเดียว! กุย้ำว่าคนเดียวเพราะตอนนี้กูเอาด้านหัวยันกับทางเข้ากรงไว้และเปลี่ยนมาจับท้ายแทน
"กูจะกรี๊ดแล้วนะ!!"
กึ่ก!
ผมเบิกตากว้างเมื่อจู่ๆไอ้สิงโตมันผงกหัวขึ้นและดีที่กูมาอยู่ด้านหลัง! ผมจัดการใช้พลังสุดท้ายของตัวเองดันใส่สุดแรง
ครืน!!แกร๊ง!!
"เยี่ยม!!"
"Shut The f*** Up"
ไอ้สัสทิ้งกูแล้วทำมาเป็นร้องเชียร์กู ผมจัดการล็อคกรงทันทีพร้อมกับสิงโตที่ลุกขึ้นด้วยท่าทีมึนๆมันหันมองผมขณะที่ผมก็ยกยิ้มและกอดอกสบตากับสิงโตอย่างเอาเรื่อง
"มึงไม่ใช่เจ้าป่า กูนี่เจ้าป่าของจริง!"
"ยูโอเคนะใบเตย?" ดาวาเดินเข้ามาถามขณะที่ผมก็ยักไหล่และยกยิ้ม
"สบาย"
"เมื่อกี้มึงเกือบกรี๊ด"
"กรี๊ดดิมันกินหัวกุทำไง"
ผมหันไปตอกหน้าไอ้ทอมก่อนจะเหลือบมองไปทางที่ภีมอยู่ซึ่งเธอก็มองอยู่จริงๆ น้องมีแววตากังวนอย่างเห็นได้ชัดจนผมต้องยกนิ้วโป้งให้แววตากังวลนั้นเลยหายไปเป็นหงุดหงิดแทน นั้นไง..ผู้หญิงหงุดหงิดแปลว่าผู้หญิงรัก
"ป่ะๆใบเตยไปแบกต้นไม้กัน"
"วอท..นี่ไออยู่ชมรมแบกห่ามตอนไหนวะเนี้ย"
"ยูไม่ได้อยู่แต่ยูคือหัวหน้าชมรม"
ไอ้ทอมคล้องคอผมให้เดินไปทางพวกกลุ่มที่กำลังตัดไม้เตรียมไปต่อเติมรั้วอย่างอารมณ์ดีต่างจากผมที่แขนเริ่มหมดแรง..สิงโตนะเฮ้ยคิดว่ามันกี่กิโลมันไม่ใช่ลูกสาวผมนะที่เบาราวกับปุ๋ยเมฆอ่ะ พูดถึงลูกก็คิดถึงปานนี้ไอ้พายุจะแดกหัวลูกกูไหมวะ?
.
.
"คืนนี่เป็นคืนสุดท้ายที่ภีมกับใบเตยจะได้อยู่กับพวกเรา สำหรับผมผมขอขอบคุณมากที่มาอาสาที่นี่สองวันที่ผ่านมาพวกคุณทำงานหนักมากครับ"
แปะๆ
ผมอมยิ้มและตบมือให้ดาวาหลังจากที่เขาพูดผิดท้ายในคืนนี้ขณะที่ผมกำลังให้นมไอ้เสือตัวน้อยจอมกวนนี่อยู่ ไม่รู้มันเป็นไรกับผมนะแต่มันติดผมมากเมื่อเช้าออกจากเต็นท์มาเจอมันนอนอยู่ข้างเต็นท์แถม..ยังเยี่ยวใส่ผมเมื่อตอนเย็นอีก จัญไรชิบหาย
"แฟนยังไม่หายโกรธหรอวะทำไมเธอไม่คุยกับยูเลยวันนี้"
"พูดมาแล้วไอเจ็บ" ผมเงยหน้าตอบไอ้ทอมที่เดินเข้ามานั่งกินข้าวอยู่ข้างๆ ขณะที่ผมเพิ่งจะปล่อยไอ้เสือน้อยลงไปวิ่งเล่นกับหมาเพื่อนรักมัน เก๋ไหมล่ะที่นี่หมาเป็นเพือนกะเสือ โตมาเพื่อนมึงแดกมึงแน่กูพูดเลย "น้องแม่งใจร้ายมึงว่าป่ะ"
"ภีมไม่ได้เป็นแฟนมึงกูดูออก"
"แล้วมึงจะมาถามกูทำไม"
"ก็แค่มันดูแปลกไป" ไอ้ทอมนี่ก็ขี้เสือกดะกูบรรจุมันเข้ากลุ่มชายขี้เสือกไปด้วยเลย "แต่คืนนี้คืนสุดท้ายแล้วพรุ่งนี้ดาวาบอกจะพาไปเที่ยว"
"จริงอ่ะ"
"เออ เห็นว่าจะพาไปหน้าผาไรสักอย่าง"
ผมพยักหน้าและตักข้าวเข้าปากผมคุยไปกินไปกะไอ้ทอมจนอิ่มก่อนทุกคนจะแยกย้ายไปเข้าตึกนอนเพราะวันนี้เหนื่อยมามากแล้วซึ่ง ผมนี้ทั้งเหนื่อยทั้งล้า..วันนี้ต้องจารึกว่ากูเกือบโดนแมวยักษ์แดก
"พี่ใบเตย" ผมชะงักขณะที่กำลังจะเดินเข้าเต็นท์ก่อนจะหันมองภีมที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้า เธอมองผมแบบเก้ๆกังๆก่อนจะยื่นแผ่นติดหน้ามาให้..
"ให้เฮีย?"
"อืม ค่ะ..ภีมกลัวพรุ่งนี้พี่ตื่นมาแล้วบ่นกล้ามเนื้อฉีกขี้เกียจฟัง"
"ฮั่นแหน่...ชอบเร่งเครื่องอ่ะ"
"..เร่งเครื่องทำไมกัน?"
"ช่างเถอะ" ผมโบกมือไปมาและหยิบแผ่นปิดหลังมาจากเธอ "ขอบคุณนะครับ"
"ค่ะ" ภีมพยักหน้าก่อนจะหันหลังไปแต่ผมดันเอื้อมมือไปจับข้อมือน้องไว้ซะก่อน "มีอะไรคะ?"
"โกรธเรื่องที่เฮียจูบขนาดนั้น?"
"..." ภีมเลิกคิ้วก่อนจะค่อยๆส่ายหน้าไปมา "ไม่แล้ว"
ผมยิ้มและเอียงหน้ามองภีมอย่าวเอ็นดูจนน้องหลบสายตาและมอองไปทางอื่น
"เฮียชอบเราจริงๆที่จูบก็เพราะชอบ" ภีมหันมาสบตาผมอีกครั้งพร้อมมองมาอย่างไม่แน่ใจ
"พี่ไม่น่าจะชอบภีมได้นะ..พี่ดูเจ้าชู้"
"เจ้าชู้แล้วชอบใครจริงๆไม่ได้ไง?" ผมเลิกคิ้วถามจนภีมเงียบไป "นั้นแหละก็แค่บอกไว้ถ้าเฮียทำอะไรแปลกๆกับหมวยอีกหมวยจะได้มั่นใจว่าเฮียทำเพราะเฮียชอบ"
"รู้แล้วๆ"
"รู้แล้วแล้วเปิดใจให้เฮียยังล่ะ" ภีมขมวดคิ้วและขยับแขนอออกจากมือผมทำเอาผมอดหัวเราะกับความระวังตัวของเธอไม่ได้
"ไม่รู้หรอก"
"เฮ้ยเดี๋ยวดิไม่รู้นี่คือไรวะหมวย???"
ผมตะโกนไล่หลังถามแต่ภีมก็ไม่หยุดตอบทำเอาผมได้แต่หัวเราะตามหลังอย่างเอ็นดู น้องแม่งชอบผมอ่ะเอาจริงๆหมวยชอบผมแล้วกูฟันธงเลย!
.
.
ซ่า...
"อือ.."
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมองห้องมืดๆหากแต่มีฟ้าแลบและเสียงฝนที่กำลังเทกระหน่ำทำเอาฉันตื่น ฉันลุกขึ้นนั่งและได้ยินเสียงโวยวายจากด้านนอกเลยเดินออกมาดู
"ฝนตกๆ อ้าวภีมกำลังจะเคาะเลย!" อี้ผิงว่าทำเอาฉันขมวดคิ้วงง "พี่ใบเตยอยู่เต็นท์ไหนตอนนี้เหลือแต่เขาที่ไม่เข้ามาในนี้อ่ะ!"
"ห๊ะ" ฉันตื่นทันทีก่อนจะเดินกลับมาใส่เสื้อแขนยาวและเดินมาที่โรงรวมที่ตอนนี้ผู้ชายทั้งหมดมารวมกันแล้ว "ทอมคะใบเตยล่ะ?"
"ผมกำลังคิดว่าเขายังอยู่ที่เต็นท์นะเพราะเมื่อกี้โทรไปหาดาวาเขาบอกไม่มีใครไปที่ศูนย์ตรวจ"
"ให้ตาย"
ฉันรีบหาร่มทันทีซึ่งดีที่มีร่มใหญ่ทอมอาสาออกมาหาพี่ใบเตยกับฉันเพราะเขาก็รู้ที่ตั้งเต็นท์พี่ใบเตย เอาจริงๆฝนเทกระหน่ำแบบนี้เขาไม่รู้สึกเลยจริงๆหรอ??
ซ่า!!
พรึ่บ!
"พี่ใบเตย!!?" ฉันเบิกตากว้างและมองในเต็นท์ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำฝนและร่างสูงที่กำลังนอนคว่ำหน้าอยู่ นี่เขาตายแล้วหรอ!?
"เชี้ย ใบเตยๆๆ" ฉันขยับมาถือร่มไว้แทนเพราะทอมเข้าไปปลุกพี่ใบเตยและยอมเปียกฝนก่อนพี่ใบเตยจะสะดุ้งตื่นและหันมองทั้งฉันและทอมอย่างงงงวย
"อะไรวะ อ้าวทำไมเต็นท์กูเปียกอ้าว..ฝนตกหรอวะ!?"
"พายุเข้าเลยแหละมึงลุกหยิบของที่จำเป็นเลย!" ทอมที่มีสติรีบบอก "ภีมเข้าไปด้านในก่อนตอนนี้เราเปียกแล้วเดี๋ยววิ่งตามเข้าไป"
"ค่ะ.."
ฉันรับคำแต่ยังมองพี่ใบเตยอย่างเป็นห่วงก่อนจะเดินเข้ามาในโรงนอนก่อน เขาแบบ..เขานอนหลับลึกอะไรขนาดนั้น??
"ใบเตยยูโอเคนะ?"
"โอเค ได้อาบน้ำแล้วสบายๆ"
"ยูนอนอะไรขนาดนั้น?" ดาวาถามหลังจากที่พี่ใบเตยออกมาจากห้องน้ำหลังอาบน้ำเสร็จ เขาเอาผ้าขนหนูพาดผ้าและใส่แค่กางเกงขาสามส่วน
"ไอเป็นคนหลับลึกน่ะ"
"ตอนแรกภีมเกือบร้องไห้เพราะคิดว่ายูตาย" ทอมเสริมทำเอาฉันที่นั่งมองอยู่สะดุ้ง พี่ใบเตยยิ้มและหันมองฉันอย่างล้อๆ
"เฮียไม่ตายหรอกน่า" ปากดีจริงๆ
"ภีมตอนนี้เหลือแต่ใบเตยที่ไม่มีที่นอนสงสัยคืนนี้ใบเตยต้องนอนกับคุณแล้วนะ"
ดาวาว่าขณะที่ฉันก็ได้แต่พยักหน้าเพราะไม่รู้จะปฏิเสธยังไง เราแยกย้ายไปนอนขณะที่พี่ใบเตยก็เดินตามฉันเข้ามาในห้องเงียบๆ
"พี่นั่งรอก่อนเดี๋ยวภีมปูที่นอนให้"
ฉันว่าพร้อมดึงที่นอนที่คุณดาวาให้กับพี่ใบเตยมาคลี่ปูให้ขณะที่พี่ใบเตยก้นั่งมองอยู่ที่เตียงฉันจึงรีบปูและลุกขึ้นยืนเมื่อปูเสร็จ
"เรียบร้อยแล้วค่ะ"
"ขออบคุณมาก อ่อแล้วก็ขอบคุณที่เป็นห่วงกันนะ" พี่ใบเตยยิ้มล้อขณะที่ฉันก็ได้แต่เงียบ ฉันขมวดคิ้วมองผมเขาที่ยังเปียกอยู่อย่างขัดใจ
"ทำไมไม่เช็ดผมให้แห้งคะ?"
"อ่อ ไม่เป็นไรเฮียนอน.."
ฟึ้บ
"ถ้าป่วยมาเดียวก็ยุ่งยากอีก" ฉันบ่นขณะที่เอื้อมมือไปจับผ้าขนหนูที่พาดอยู่บ่าแล้วขึ้นมาเช็ดให้
ซ่า...!
ฝนยังตกแรงอยู่เลย ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อๆขณะที่มือก็เช็ดผมพี่ใบเตยไปด้วย
ฟึ้บ..
ฉันเลิกคิ้วและก้มมองเอวตัวเองที่ถูกมือใหญ่เลื่อนมาจับไว้...เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยรอยยิ้ม
"เฮียอยาก"
"คะ..?"
"อยากนอนกับหมวย"
- ผู้เขียน
