"เป็นไงบ้างทั้งสองคนเอ่อ.."
เสียงของดาวาเบาลงทันทีที่เงยหน้าขึ้นมามองทั้งฉันและพี่ใบเตยที่กำลังเดินไม่สิ..ฉันหันมองพี่ใบเตยที่กำลังเดินขนาบข้างและยกแขนทั้งสองกันฉันไว้เหมือนกลัวฉันจะล้ม ฉันรีบปัดแขนเขาออกและขยับออกมาห่างๆ
"อรุณสวัสดิ์ค่ะดาวา"
ฉันยิ้มให้เขาและเดินเขาไปช่วยให้นมแกะที่คอกแต่ก็ต้องถอนหายใจใส่พี่ใบเตยอีกครั้งเพราะเขายังเดินตามไม่หยุด
"ใบเตยยูเป็นอะไรกวนน้องภีมแต่เช้าเลย" คุณดาวาถามพร้อมกับฉันที่เพิ่งดันหน้าอกพี่ใบเตยออกห่าง เขาขมวดคิ้วมองฉันและเสยผมอย่างขัดใจ
"ดื้อ ถ้าล้มนะเฮียจะจับตีๆๆๆ"
เพี้ยะ!
"ไปไกลๆ!"
พี่ใบเตยถลึงตามองฉันทันทีเพราะเขาที่ขู่ว่าจะตีฉันแต่มันเป็นฉันเองที่เป็นฝ่ายตีเขาก่อน ฉันฟาดมือใส่แขนล่ำๆของเขาและเดินหนีแม้จะยังเดินไม่ได้เร็วแต่ก็พยายามเร่งให้มันเร็วที่สุดอ่ะ
"ยูมานี่เลยใบเตย แยกๆ"
"โหยดาวาไอไม่ได้กวนไรภีมเลยไอเป็นห่วงล้วนๆ"
ฉันได้แต่ส่ายหน้าขณะ
