"คืนนี้นอนกับเฮียนะ"
"ไม่ได้หมวยต้องกลับไปซักผ้า"
"ผ้ามันสำคัญกว่าเฮียหรอ?"
ถ้าตอบว่าใช่จะน้อยใจไหมล่ะทีนี้?
"คือภีมต้องอ่านหนังสือด้วยน่ะ"
ฉันตัดสินใจบอกไปตามตรงนั้นยิ่งแล้วใหญ่เพราะพี่ใบเตยดันคว่ำปากใส่และกอดฉันไว้แน่น
"หมวยเตรียมสอบเร็วไปม่ะ?"
"มันมีสอบย่อยเรื่อยๆไงเลยต้องอ่าน"
"เฮ้ออ แต่ตั้งแต่กลับมาจากสวีสเราไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยนะหมวยเอาแต่บอกไม่ว่างๆแล้วงี้เฮียมีความสำคัญไรอ่ะ"
ฟึ้บ..
พี่ใบเตยผละตัวออกจากฉันและทิ้งตัวนอนหงายไปกับโซฟาอย่างไม่พอใจซึ่งนั้นทำเอาฉันเริ่มทำตัวไม่ถูก ฉันหันมองเขาก่อนจะจับแขนเขาไว้เบาๆ
"ภีมยังไม่กลับก็ได้"
"ไม่ต้องกลับเลย"
".."
"ไม่สงสารเฮียหรอ? วันๆเฮียเอาแต่คิดถึงแต่หมวยแล้วดูหมวยดิวันๆเอาแต่บอกว่าต้องอ่านหนังสือต้องเคลียร์งาน"
ร่างสูงลุกขึ้นมานั่งอีกครั้งทำเอาใบหน้าเราห่างกันแค่คืบ พี่ใบเตยเอียงใบหน้าหล่อมองฉันด้วยสายตานิ่งๆแต่กลับทำเอาฉันห
