วันนี้หลังเลิกงานในเวลาสองทุ่ม ปณิชาก็เดินออกไปรอหมอตุลธรที่หน้าโรงพยาบาล เธอยังไม่อยากเดินไปขึ้นรถพร้อมกับเขาเนื่องจากกลัวว่าจะมีคนอื่นในที่ทำงานเห็น ตุลธรเองก็พยายามจะเข้าใจตรงจุดนี้แต่ถ้าหากว่ามีใครรู้หรือใครถามเขาก็จะบอกไปตรงๆ ว่าตอนนี้ตนเองกำลังคบกับปณิชาอยู่
พอชายหนุ่มมาจอดรถที่หน้าโรงพยาบาลปณิชาก็รีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าจะมีคนอื่นมาเห็นและเธอไม่รู้จะตอบคำถามยังไง
“เหนื่อยไหม”
คำถามแรกที่เขาถามมันทำให้หญิงสาวรู้สึกว่าความเหนื่อยตลอดทั้งวันนั้นหายไปหมดสิ้น
“เหนื่อยค่ะ หมอล่ะคะเหนื่อยไหมคะ”
“เหนื่อยมากครับ คนไข้วันอาทิตย์เยอะเหมือนกันนะแต่ถ้าได้ขึ้นเวรกับเหมยแบบนี้ก็ดีนะครับ ได้เห็นเหมยตลอดผมก็รู้สึกหายเหนื่อยเลย”
“อย่าเพิ่งหวานใส่เหมยตอนนี้เลยนะคะ เหมยว่าเราสองคนควรไปหาอะไรกินดีกว่าค่ะ หมออยากกินอะไรล่ะคะวันนี้เหมยตามใจหมอเลยค่ะ”
“ทำไมถึงตามใจผมล่ะ”
