บูรพาคลี่ยิ้มจางๆ เมื่อเห็นท่าทางงอนง้อของแฟนสาว รู้ดี ว่าเธอแค่น้อยใจ ไม่ได้โกรธเขา แต่ก็อย่างที่รู้ๆกัน ว่าคนอย่างลีลา เธอไม่ชอบความรู้สึกแบบที่เขากำลังทำให้เธอรู้สึก เธอเป็นคนที่จริงจังกับทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องความรัก เธอกำลังเปิดใจ และเขาทำให้เธอโกรธไวเกินไปเท่านั้นเอง
ดวงตาคมเหลือบมองคนที่ยืนแปรงฟันอยู่หน้ากระจกนิ่ง วงแขนแข็งแรง สวมกอดที่ร่างของคนรักไม่ห่างกาย ก่อนที่เธอจะเลื่อนสายตามามองสบตากัน
"มองอะไร"
"มองเมียตัวเองไง"
เขาคลี่ยิ้มให้ ในขณะที่เธอมองค้อนเขาตาขวาง ความรักระหว่างเขาและเธอ มันกำลังหวานแหววและดีมากแท้ๆ ไม่น่าเล่นอะไรที่ไม่รู้เวลาเลยจริงๆ
"ฉันจะนอนแล้ว ถ้านายจะออกจากห้อง ก็อย่าลืมปิดไฟให้ด้วย"
"ใจร้ายเกินไปแล้วลี ผมมาที่นี่เพื่อมาหาคุณนะ ..ผมคิดถึงคุณครับ ผมอยากนอนกอดคุณ"
"หากคิดถึงฉัน นายก็ต้องคิดถึงความรู้สึกของฉัน แต่ที่นายทำ มันไม่ใช่"
เธอว่าไป พลางปลดแ
