ครืดด ๆ
เสียงเรียกเข้าดังขึ้นให้คนหลับสนิทค่อย ๆ ควานหาตัวต้นตอของเสียง เมื่อได้รับมาเธอก็รีบกดรับสายทั้งที่ยังไม่เปิดเปลือกตามองรายชื่อของคนโทรเข้ามา
(อยู่ไหนลูก) และเสียงนี้เธอจำได้ดี เสียงมารดาบังเกิดเกล้าที่สัมผัสถึงความอ่อนโยนในนั้น
"อยู่คอนโดค่ะแม่ แม่มีอะไรหรือเปล่า" ร่างสวยตอบทั้งที่ยังงัวเงีย ขยี้ตาทั้งสองข้างตามประสาคนเพิ่งตื่น
(แม่แค่จะถามว่าหนูจะมาโรงพยาบาลก่อนหรือจะไปมหา'ลัยเลยคะ?)
"คงไปมหาลัยมหา'ลัยเลยค่ะแม่"
(งั้นเจอกันตอนเย็นหาอะไรทานก่อนไปเรียนด้วยนะคะ)
"รักแม่นะ" สายถูกตัดไปพร้อมกับจอโทรศัพท์ถูกปิดลงเช่นกัน คนพูดคิดได้ว่าวันนี้มีเรียนเช้าก็ขยับกายปีนป่ายลงจากเตียงพร้อมกับความขี้เกียจ และยังติดผ้าเช็ดตัวมาหนึ่งผืนเพื่อเตรียมจะเข้าไปอาบน้ำเช่นทุกวัน
แต่ทว่า…
มิวสิคลืมตาโตเท่าไข่ห่านเมื่ออยู่ ๆ ความคิดบางอย่างก็เด้งเข้ามาในหัว เธอจำได้ว่าเมื่อคืนไม่ได้นอนอยู่คนเดีย
