ปืน...
"ปะป๊า อุ้มหน่อยค๊าบ" ผมก้มมองดูเด็กน้อยตัวอ้วนกลมที่ตอนนี้ยืนอ้าแขนรอให้ผมอุ้มแล้วแกก็เรียกผมว่าปะป๊า ผมไม่รู้ว่าแม่ของแกสอนแกยังไงทำไมถึงเรียกผมแบบนี้ทั้งที่ผมไม่ใช่...ผมคิดว่าผมไม่ใช่พ่อของเด็กคนนี้อย่างแน่นอนเพราะตอนนั้นน้ำปั่นกับไอ้เจมส์มีอะไรกันแล้วถ้าเด็กคนนี้จะเป็นลูกใครก็คงไม่พ้นไอ้เจมส์
"ฉัน...ไม่ใช่ปะป๊าของหนูหรอกนะ" ผมบอกกับเด็กชายตัวน้อยที่มองผมไม่วางตา
"ใช่สิค๊าบ หม่ามี๊เคยให้ผมดูรูปปะป๊า คุณคือปะป๊าของผม ผมจำได้" เด็กน้อยพยายามที่จะให้ผมยอมรับว่าผมคือพ่อของแก
"อั่งเปามาหาหม่ามี๊ครับ"
"ไม่ไปผมอยากให้ปะป๊าอุ้ม"
"เค้าไม่ใช่ปะป๊าของหนูครับมาหาหม่ามี๊นะครับคนเก่ง" ดูเหมือนเด็กน้อยจะไม่ยอมเชือ่ฟังแม่แกวิ่งมากอดขาผมไว้ยอมปล่อย น้ำปั่นรีบเดินมาแกะตัวแกออกแต่แกะยังไงก็ไม่ยอมปล่อย
"ฮือออไม่เอาไม่ไปผมอยากอยู่กับปะป๊า ฮืออ ปะป๊าอุ้มหน่อยค๊าบ ฮึก ฮึก" ผมก้มมองเด็กขายตัวน
