เอวา....
"เห้ยทำไมเด็กคนนี้ถึงหน้าคล้าย..." เซเดย์มีน้ำเสียงตกใจก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเบาซึ่งตอนนี้เด็กน้อยก็หันหน้าไปทางอื่นแล้ว
"คล้ายปืน....ใช่ไหม" ฉันต่อประโยคที่คิดว่าเซเดย์จะพูด
"ใช่ เด็กหน้าคล้ายไอ้ปืนมากจริงๆ เธอก็คิดเหมือนกันใช่ไหม"
"อืม" อย่าว่าแต่เซเดย์มันคิดเลยเพราะฉันเองก็คิดเหมือนกันเด็กน้อยคนนี้คล้ายปืนจริงๆทั้งตาปากจมูก จากตอนแรกแค่50/50แต่ตอนนี้ฉันมีความมั่นใจว่าเด็กน้อยในอ้อมกอดของน้ำปั่นจะเป็นลูกของปืน90% ส่วนอีก10%ฉันขอเก็บเอาไว้กันพลาดฉันจ้องมองเด็กน้อยไม่วางตาเพราะแกน่ารักมากๆ อ้วนจ้ำม่ำเลยไม่รู้น้ำปั่นอุ้มไหวได้ยังไง หลังจากนั้นฉันก็ลากแขนเซเดย์ออกมาข้างนอกแล้วหาที่หลบเพราะกลัวน้ำปั่นจะเห็นและรู้ว่าเราตามเธอมา
"ฉันว่าฉันโทรหาไอ้ปืนดีไหมให้มันมาหาลูกเมียมันพวกเขาจะได้ปรับความเข้าใจกันแล้วก็กลับมาคบกันเธอจะได้..." ฉันมองหน้าเซเดย์อย่างรู้ทัน
"เรายังไม่รู้แน่ชัดเลยว
