รักร้ายนายแฟนเก่า

ขอเป็นแฟน

เอวา.....

"ได้ยินแล้วรู้สึกยังไงบ้าง เห็นใจมันบ้างไหม" ปืนถามฉันหลังจากที่เขาให้ฉันฟังเสียงของเซเดย์ที่เคนแอบบันทึกเสียงไว้ก่อนจะส่งมาให้ปืนแล้วปืนก็เปิดให้ฉันฟัง ฉันนั่งฟังโดยไม่แสดงความรู้สึกใดๆโดยมีปืนนั่งฟังด้วยกันระหว่างที่ฟังเขาก็มองมาที่ฉันตลอดเวลา ปืนคงอยากเป็นปฏิกิริยาของฉันมั้งว่าฉันจะเป็นยังไง แต่ฉันนิ่งค่ะนิ่งอย่างเดียว

"นายจะเปิดให้ฉันฟังทำไม" ฉันถามปืนกลับไป

"ก็แค่อยากให้เธอรู้เผื่อเธออยากกลับไปหามันเพราะตอนนี้มันรู้ตัวแล้วว่ามันรักเธอ"

"นายอยากให้ฉันกลับไปหาเซย์เหรอ"

"เปล่า ฉันแค่อยากให้เธอตัดสินใจอีกครั้งเผื่อเธอจะเปลี่ยนใจ"

"ฉันไม่อยากกลับไปเจ็บอีกหรอกนะปืน ฉันบอกนายแล้วว่าฉันอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ ถึงไม่มีนายเข้ามาฉันก็จะตัดสินใจแบบนี้ ฉันต้องอยู่คนเดียวให้ได้เพราะฉันไม่เหลือใครแล้ว พ่อไปทางแม่ไปทางไม่มีใครต้องการฉันเลย"

"แต่เธอยังมีฉันอยู่ตรงนี้นะอย่าลืม"

"ขอบใจนายนะปืนนายเป็นเหมือนพี่ชายเป็นเพื่อนคนเดียวที่ฉันมีอยู่"

"เหมือนแฟนไม่ได้เหรอฉันอยากเป็นแฟนกับเธอแล้วนะ"

"ใจเย็นดินายเพิ่งขอจีบฉันเองนะอย่าลืม"

"จีบปุ๊บเป็นแฟนปั๊บเลยไม่ได้เหรอ" น้ำเสียงของปืนอ้อนๆอย่างน่ารักขัดกับบุคลิกนิ่งเงียบของเขา บุคลิกของเขาถ้าอยู่กับฉันหรือกับพี่แป้งหรือเพื่อนเขาจะเป็นคนอารมณ์ดีคุยสนุกร่าเริงแต่ถ้าอยู่กับคนอื่นเขาจะนิ่งๆเงียบๆออกไปทางเฉยชาไร้ความรู้สึก ฉันเคยเห็นลูกค้าสาวๆส่วนใหญ่ที่เป็นนักศึกษาแซวเขาจีบเขาเวลาที่เขาเอาเครื่องดื่มไปเสิร์ฟที่โต๊ะแต่เขาไม่เล่นด้วยเลยทำเงียบใส่เหมือนไม่ได้ยินก่อนจะเดินกลับมาที่เคาท์เตอร์ คือเขาไม่แคร์เลยว่าพวกเธอเป็นลูกค้าจนพี่แป้งบ่นว่ายิ้มให้ลูกค้าบ้างไม่ใช่หน้าบึ้งอย่างเดียวถามว่าเขาสนไหมไม่เลยสักนิด

"ว่าไงเป็นแฟนกันเลยได้ไหมตอนนี้ฉันอยากมีแฟนแล้วนะเว้ยโสดมานานหลายปีมันเหงานะ^^" 

"ฉันจะตอบตกลงเป็นแฟนนายก็ต่อเมื่อฉันมั่นใจว่าฉันรู้สึกกับนายแบบคนรัก ตอนนี้ฉันยังรู้สึกเป็นเพื่อนกับนายอยู่นายคือเพือนที่ดีที่สุดของฉันเลยนะปืน"

"เพื่อนทื่ดีก็เป็นแฟนที่ดีได้นะ"

"ฉันไม่อยากเห็นแก่ตัวยอมเเป็นแฟนนายทั้งๆที่ฉันยังลืมเซย์ไม่ได้ ฉันไม่อยากให้นายเจ็บเหมือนที่ฉันเจ็บ คนเราจะเป็นแฟนกันทั้งสองคนต้องรักกันเข้าใจกันใช่ไหมไม่ใช่คนนึงรู้สึกแต่อีกคนนึงไม่รู้สึกอะไรเลยเพราะสุดท้ายแล้วคนที่เจ็บก็คือคนที่รู้สึก" ฉันบอกปืนเพราะฉันเคยผ่านเรื่องราวเหล่านั้นมาแล้ว ฉันรักเซย์แต่เซย์มันไม่ได้รักฉัน มารู้ทีหลังมันเจ็บนะเจ็บมากๆฉันถึงบอกปืนให้เขาเข้าใจไม่ใช่ว่าฉันตัดความหวังของเขาตั้งแต่เริ่มจีบ ฉันก็อยากมีความรักที่ดีที่สมหวังบ้างเหมือนกัน บอกตามตรงฉันไม่ได้อยากคบปืนเพื่อลืมเซเดย์หรอกนะ 

"เธอพูดเป็นรอบที่ร้อยแล้วมั้งเรื่องไม่ลืมไอ้เซย์น่ะ ถ้าเธออยากลืมมันจริงๆเธอต้องเลิกคิดถึงมันเลิกคิดถึงเรื่องที่มันเคยทำไม่ว่าจะเรื่องดีหรือเรื่องไม่ดีแล้วกลับไปจุดเริ่มต้นให้ได้จุดเริ่มต้นของความเป็นเพื่อนของเธอกับมัน เธอทำได้ไหม"

"ไม่รู้ยังไม่เคยลองแต่จะพยายาม"

"ดีมากเพราะต่อไปเธอกับมันต้องเจอกันบ่อยขึ้นมันเลี่ยงไม่ได้ที่จะไม่เจอ" ที่ปืนพูดถูกทุกอย่างฉันเลี่ยงไม่ได้ที่จะไม่เจอเซย์ถ้าฉันกับปืนจะคบกัน

เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันที่ห้วหินหนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืน เรานั่งคุยกันปรับทุกข์กันเขาเป็นสุภาพบุรุษมากไม่ล่วงเกินฉันเลยเขาให้ฉันนอนในห้องส่วนเขาก็นอนที่ระเบียง พอตื่นเช้ามาเขาก็ทำอาหารเช้าให้ฉันกินก่อนจะมาส่งฉันหอพักในตอนสาย และพอฉันมาถึงหน้าห้องก็เจอเจ้าของหอพักกำลังใช้เหล็กทุบกุญแจประตูห้องฉันอยู่ฉันรีบวิ่งเข้าไปถามทันทีด้วยความตกใจ

"ทำไมมาทุบประตูห้องหนูล่ะคะป้า"

"เธอมาก็ดีแล้วพอดีมีคนจะมาเช่าห้องนี้แล้วเค้าก็ให้ค่าเช่าล่วงหน้ามาแล้วด้วยหนึ่งปีเขาจะย้ายมาพรุ่งนี้เพราะฉะนั้นเธอต้องย้ายออกภายในวันนี้เข้าใจไหม ส่วนเงินค่าเช่าที่ค้างฉันไม่เอาแล้วส่วนค่ามัดจำฉันจะคืนให้ทั้งหมด" 

ฉันใช้เวลาไม่นานในการเก็บข้าวของทุกอย่างออกมาจากหอพัก ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ตรงป้ายรถเมล์ก่อนจะก้มดูซองเงินในมือที่เจ้าของหอพักเอาคืนมาให้ เจ้าของหอพักให้ฉันมาครบทุกบาททุกสตางค์ไม่หักเลยสักบาทจนฉันสงสัยว่าทำไมถึงใจดี ทั้งที่เมื่อวันก่อนบอกจะยืดเงินค่ามัดจำของฉันทั้งหมดถ้าฉันหาเงินค่าเช่าห้องไม่ได้ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาคิดเรื่องนี้ตอนนี้ฉันต้องหาห้องเช่าใหม่อยู่ก่อนไม่อย่างงั้นคงต้องนอนป้ายรถเมล์อย่างแน่นอน

ฉันเดินหาหอพักจนเหนื่อยแต่ก็ยังหาที่ถูกใจไม่ได้เพราะแต่ละที่ฉันสู้ราคาไม่ไหว ฉันเดินจนเริ่มหิวข้าวเพราะนี่ก็จะบ่ายแล้วฉันยังไม่ได้กินข้าวเลยกินแต่น้ำเปล่าพอเห็นร้านก๋วยเตี๋ยวฉันก็ไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปทันทีด้วยความหิว

"เอวา" ในขณะที่ฉันกำลังก้มจดรายการอาหารเสียงใครคนหนึ่งที่คุ้นเคยก็เรียกชื่อฉันพอฉันเงยหน้าขึ้นมองปรากฏว่าเป็น...

"เซย์??"

"อืมฉันเอง บังเอิญจังเลยนะที่มาเจอเธอที่นี่ขอนั่งด้วยคนนะ ป้าครับขอก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กหนูน้ำตกไม่ใส่กระเทียมเจียวไม่ใส่ผักชีนะครับ อ่อขอพิเศษลูกชิ้นด้วยนะครับทั้งสองชามเลย" เซเดย์บอกป้าเจ้าของร้านและที่เขาสั่งก็คือเมนูที่ฉันกำลังจดอยู่พอดี คือเส้นเล็กน้ำตกไม่ผักชีไม่กระเทียมพิเศษลูกชิ้น พอรู้ว่าเขามองเมนูที่จดฉันก็รีบขยำทิ้งทันทีก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายเพื่อเดินออกจากร้านเพราะฉันไม่อยากนั่งใกล้เขาแต่ไม่ทันที่ฉันจะก้มหยิบกระเป๋ากระเป๋าของฉันก็ถูกเขาคว้าไปถือไว้

"เอาคืนมานะเซย์"

"ฉันจะคืนให้ก็ต่อเมื่อเธอนั่งกินก๋วยเตี๋ยวกับฉันจนกว่าจะอิ่มไม่งั้นฉันก็ไม่คืน" 

"นายต้องการอะไรกันแน่เซย์"

"ฉันไม่ได้ต้องการอะไรทั้งนั้นเพราะฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันไม่มีสิทธิ์ ฉันรู้ว่าเธอกับไอ้ปืนกำลังคบกันศึกษาดูใจกันอยู่ ฉันไม่เหี้ยพอจะแย่งแฟนเพื่อนหรอกนะ ฉันไม่อยากให้มันเสียใจคนคิดฆ่าตัวตายอีก"

"ปืนเคยคิดฆ่าตัวตายด้วยเหรอ" เรื่องที่เขาถูกแย่งแฟนฉันก็รู้มาบ้างแต่เรื่องฆ่าตัวตายฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย

"มันเคยมีแฟนแต่ถูกเพื่อนสนิทของมันแย่งแฟนมันไป มันเสียใจมากจนเกือบคิดสั้นฆ่าตัวตายดีที่พี่สาวมันมาช่วยไว้ได้ทัน กว่ามันจะผ่านพ้นความเจ็บปวดนั้นมาได้ก็หนักหนาเอาการอยู่พอสมควร ฉันคิดว่ามันคงเข็ดกับความรักจนไม่สนใจใครอีกแล้วจนกระทั่งมาเจอเธอมันยอมรับกับฉันหลายครั้งว่ามันชอบเธอมากมันบอกกับฉันว่ามันจริงจังกับเธอถ้าฉันไม่ได้รักเธอก็ปล่อยเธอมันบอกจะดูแลเธอเอง" เซเดย์พูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆจนฉันรู้สึกได้ 

"เมื่อตอนสายฉันนัดมันคุยเรื่องเธอ"

"คุยเรื่องฉัน??"

"อืมฉันคุยกับมันอย่างเปิดอกคุยอย่างลูกผู้ชายฉันขอให้มันดูแลเธอให้ดี ให้ดีกว่าที่ฉันเคยทำและอย่าทำให้เธอเสียใจเหมือนที่ฉันเคยทำ แต่ฉันเชื่อนะว่าถึงฉันไม่ขอร้องมันฉันก็มั่นใจว่ามันทำได้ดีอยู่แล้วเพราะไอ้ปืนมันเป็นคนดีมันจะเป็นแฟนทีดีของเธอได้อย่างแน่นอน"

".........."

"ที่ผ่านมาฉันอาจจะเป็นแฟนที่ไม่ดีนอกใจเธอทำเธอเสียใจ แต่ต่อไปนี้ฉันจะเป็นเพื่อนที่ดีของเธอ"

"เพื่อน??"

"อื้มม ฉันคงเป็นได้แค่นี้"

สปอยล์...

"ผู้หญิงคนนั้นใคร"

"แฟนผมเองครับม๊า"

"แฟน!!!" เสียงทรงอำนาจเอ่ยขึ้นท่านมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา

"สวัสดีค่ะคุณแม่" ฉันกราบสวัสดีแม่ของปืนแต่...

"ใครแม่เธอมิทราบ"

"ม๊า!!!"