รักร้ายนายแฟนเก่า

กรรมตามสนอง

เซย์เดย์....

แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อนักร้องบนเวทีร้องเพลงจบลง ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในผับที่เคยมาประจำหลังจากขับรถมากลับจากหัวหิน ตอนแรกกะว่าจะกลับคอนโดเพราะร่างกายและจิตใจของผมมันพังไปหมดแล้วแต่พอคิดไปคิดมาถ้ากลับไปผมคงฟุ้งซ่านแน่ๆเพราะใจมันคิดไปต่างๆนาๆว่าตอนนี้สองคนนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่ ยิ่งบรรยากาศเป็นใจขนาดนั้นเอวาคงไม่รอดมือไอ้ปืน ผมก็เลยเลือกที่จะมากินเหล้าที่ผับกินให้มันเมาแล้วค่อยกลับบางทีอาจจะหิ้วสาวไปนอนด้วยสักคนสองคนเหมือนที่เคยทำเผื่อจะทำให้ผมหายเศร้าและลืมเรื่องของเอากับไอ้ปืน แต่กลับผิดคาดผมกลับเศร้าหนักกว่าเดิมเมื่อนักร้องบนเวทีดันร้องเพลงเศร้าแล้วเพลงก็ช่างเข้ากับความรู้สึกของผมตอนนี้ซะเหลือเกิน ฟังไปดื่มไปน้ำตาของผมก็ไหลไปแม่งทำไมผมถึงอ่อนแอแบบนี้วะผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยสักครั้ง

นั่งดื่มสักพักไอ้เคน ไอ้ไม้ ไอ้เขตมันก็มาสมทบหลังจากที่ผมโทรตามมันมานั่งดื่มเป็นเพื่อนเพราะกินคนเดียวมันเหงาแม้ก่อนหน้านี้จะมีสาวๆมาขอนั่งด้วยแต่ผมก็ไล่หมดตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะคุยกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น

"มึงมานั่งดราม่าเป็นพระเอกเอ็มวีเหรอวะไอ้เซย์" ไอ้เคนมาถึงก็แซวผมเลย

"พระเอกเอ็มวีพ่องมึงดิไอ้สัส กูกำลังเครียด"

"เครียดเรื่องไรวะ อย่าบอกนะว่าเรื่องแฟนเก่ามึงกับไอ้ปืน"

"มึงรู้ได้ไงไอ้ไม้"

"ก็กูเห็นไอ้ปืนมันอัพไอจีรูปผู้หญิงผมยาวยืนหันหลังแล้วมันก็แท็กเอวากูจำได้ว่าเธอคือแฟนเก่ามึง"

"สองคนนั้นไปเที่ยวหัวหินด้วยกันหรือว่ามึงไม่รู้" ไอ้เขตเดินมานั่งข้างๆแล้วถามผม

"รู้ดิกูก็เพิ่งกลับมาจากหัวหิน"

"มึงตามสองคนนั้นไปเหรอวะ"

"อืม" ผมรับสารภาพว่าตามสองคนนั้นไปจริงๆ ผมไปถึงก่อนที่ไอ้ปืรจะพาเอวามาถึงเสียอีกเพราะผมรู้ว่ามันคงไม่ไปที่ไหนนอกจากที่นี่

"แล้วมึงตามไปทำไมอย่าบอกนะว่ามึงหวงแฟนเก่ามึงกับไอ้ปืน"

"............" ผมเงียบไม่ตอบพวกมันซึ่งความเงียบของผมก็คือคำตอบ

"กูถามมึงอย่างดิไอ้เซย์"

"ถามไร"

"มึงยังรักเอวาอยู่หรือเปล่าวะ"

"ก่อนหน้านี้ตอนที่กูคบกับเอวากูไม่เคยรักเธอเลย"

"ห๊ะ!!!/ห๊ะ!!!/ห๊ะ!!!!" ไอ้สามตัวมันห๊ะพร้อมกันแล้วทำหน้าตกใจ ซึ่งก็ไม่แปลกที่พวกมันจะตกใจคนเหี้ยไรมีแฟนแต่ไม่รักแฟน ผมไงจะใครล่ะ หลังจากนั้นผมก็เล่าต่อ เล่าถึงความเหี้ยและความน่าสมเพชของตัวเองในเวลานี้

"กูไม่เคยรักเอวาเลยเว้ยกูแค่หลอกเธอเพื่อให้เธอยอมเป็นของกูกูไม่เคยแคร์เธอเลย ก็อย่างที่พวกมึงเห็นว่ากูเอาผู้หญิงไปทั่วไม่ซ้ำหน้า ถ้าวันนั้นเอวาไม่มาหากูที่คอนโดพวกมึงก็คงไม่รู้ว่ากูมีแฟนเพราะกูไม่เคยบอกพวกมึง"

"แล้ววันที่พวกกูรู้ว่ามึงมีแฟนมันก็เป็นวันที่มึงกับเอวาเลิกกัน"

"เมื่อสามปีก่อนตอนนั้นเป็นวันเกิดของกูกูขอเอวาเป็นแฟน เราได้เป็นคนแรกของกันและกันตอนนั้นกูกับเธอแม่งโคตรมีความสุขเลยว่ะเหมือนทั้งโลกมีแค่กูกับเธอ แต่ในที่สุดกูกับเธอก็เลิกกันในวันเกิดของกู ด้วยความที่เราห่างกันและด้วยความอยากรู้อยากลองของกู กูลองมีอะไรกับคนอื่นแล้วกูเสือกติดใจ กูลืมเอวาไปเลยเว้ยลืมว่าตัวเองมีแฟน กูแม่งเหี้ยชิบหายแทนที่ตอนนั้นกูจะไปง้อเธอขอโทษเธอที่กูมีคนอื่นแต่กูกลับไม่ทำไม่สนใจไม่แคร์ว่าเธอจะรู้สึกยังไงตอนนั้นกูยังคิดว่ากูไม่ได้รักเธอการที่เธอรู้ความจริงแบบนั้นก็ดีแล้วกูจะได้ไม่ต้องขอเลิกเอง จนกระทั่งวันที่เธอบอกว่าเธอจะตัดใจจากกูมันทำให้กูรู้ว่ากูแคร์เธอกูไม่อยากเสียเธอไปให้เธอเป็นของใครกูยังอยากให้เธอรู้สึกกับกูเหมือนเดิมทั้งที่กูทำเหี้ยกับเธอก่อน หึ กูแม่งโคตรเห็นแก่ตัวเลยพวกมึงว่าไหม"

"อืม/อืม/อืม" พวกมันอืมพร้อมกันเหมือนกับนัดกันมา

"ยิ่งพอกูรู้ว่าไอ้ปืนมันชอบเอวากูยิ่งทำใจไม่ได้กูรับไม่ได้เพราะไอ้ปืนมันก็เป็นเพื่อนสนิทกู"

"มึงแค่หวงก้างหรือเปล่าวะไอ้เซย์มึงอาจจะไม่ได้รักเอวาก็ได้"

"ตอนแรกกูก็คิดแบบนั้น จนกระทั่งวันนี้ที่กูรู้ว่าสองคนนี้จะไปเที่ยวหัวหินด้วยกันกูก็รีบขับรถไปดักรอที่บ้านพักของไอ้ปืนที่หัวหินเพราะกูรู้ว่ามันน่าจะพาเอวาไปที่นั่นแล้วมันก็พาเธอไปจริงๆ ไอ้ปืนมันสารภาพกับเอวาว่ามันชอบเธอมันขอโอกาสจากเอวามันขอจีบเอวาแล้วเอวาก็ตอบตกลงทันที ทั้งที่ก่อนหน้านี้กูขอโอกาสจากเธอแต่เธอไม่ให้กู เธอบอกเธอกลัวถ้าเธอใจอ่อนยอมให้โอกาสกูแล้วกูกลับไปทำแบบเดิมอีกเธอไม่อยากเจ็บอีกแล้วเธอก็เลยไม่ยอมให้อภัยกู เธอยอมรับกับกูว่าเธอยังรักกูอยู่แต่เธอไม่อยากให้โอกาสกู เธอร้องไห้ขอร้องให้กูออกไปจากชีวิตของเธอเธอพูดทั้งน้ำตาอ้อนวอนกูกูแม่งโคตรเจ็บเลยว่ะ เอวาแทบไม่เคยร้องไห้เลยเว้ยตอนคบกันเธอมีแต่รอยยิ้มให้กูเธอบอกว่าเวลาที่อยู่กับกูเธอมีความสุขที่สุดแต่สุดท้ายแล้วคนที่ทำให้เธอเสียใจทุกข์ใจที่สุดก็คือกู" ผมก้มหน้าเล่าให้พวกมันฟังอย่างไม่อาย

"รู้ตัวในวันที่สายว่างั้น"

"อืม แต่นั่นก็ไม่เจ็บเท่ากับที่กูเห็นสองคนนั้นกอดกัน เอวายอมให้ไอ้ปืนกอดทั้งที่กูเคยเป็นคนเดียวที่ได้กอดเธอแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วการที่เห็นเธอกอดกับผู้ชายคนอื่นมันทำให้กูรู้ว่ากูพลาดกูพลาดที่รู้สึกตัวช้าไป พลาดที่รู้ว่ารักเธอในวันที่สายเกินไป กูกำลังเสียคนที่ดีที่สุดไป ผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตกูไม่มีใครเหมือนเอวาสักคน ถ้ากูย้อนเวลากลับไปได้กูจะไม่หลอกเธอกูจะรักเธอให้มากกอดเธอให้แน่นรักเธอให้เหมือนกับที่เธอรักกูกูจะไม่ทำให้เธอเสียใจเลยแม้แต่วันเดียว กูจะอยู่เคียงข้างเธอในวันที่เธอไม่มีใครอยู่ปลอบใจเธอในวันที่เธอทุกข์ใจเสียใจเรื่องพ่อแม่ของเธอกูจะไม่ยอมให้เธออยู่อย่างลำบากเหมือนหนึ่งปีที่ผ่านมาเลย" ผมจุกที่คอเมื่อคิดถึงสิ่งที่เอวาเผชิญมาตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเอวาจะใช้ชีวิตลำบากขนาดนั้นถ้าเธอไม่ระบายให้ผมฟังเมื่อคืนผมก็คงไม่รู้ ในขณะที่ผมอยู่อย่างสุขสบายมีผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลังเปย์เงินให้พวกเธอเป็นว่าเล่น แต่เอวากลับต้องไปอาศัยอยู่กับครูที่โรงรียนเพราะไม่มีบ้านอยู่ต้องไปช่วยแม่ครัวล้างจานช่วยแม่บ้านภารโรงทำความสะอาดตึกเรียนแลกข้าวแลกเงินเพราะแม่ของเธอไม่ยอมส่งเงินมาให้

"เห้อ กูก็ไม่รู้จะปลอบมึงหรือสมน้ำหน้ามึงดีว่ะไอ้เซย์เพราะทุกอย่างที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะตัวมึงทำตัวมึงเอง"

"อืมกูรู้ว่ากูมันเลวกูมันเหี้ย" ผมไม่รู้ว่าผมด่าตัวเองว่าเหี้ยกี่ครั้งแล้ววันนี้แต่ผมมันเหี้ยจริงไง

"แล้วมึงจะทำยังไงต่อไป" ไอ้เคนถามผม

"ไม่รู้ว่ะ" ผมไม่รู้จริงๆว่าต้องทำยังไง

"มึงทำได้อย่างเดียวตอนนี้คือทำใจไอ้เซย์" ไอ้ไม้พูดก่อนจะตามมาด้วยไอ้เคนที่มันให้สติผม

"ถ้ามึงรักเอวาจริงมึงต้องยินดีที่เธอได้เจอคนที่ดีกว่ามึงซึ่งก็คือไอ้ปืน หรือมึงจะปฏิเสธว่าไอ้ปืนมันเป็นคนไม่ดี" ผมเถียงพวกมันไม่ออกเพราะไอ้ปืนมันเป็นคนดีจริงๆ มันไม่เคยมั่วผู้หญิงทั้งชีวิตของมันมันมีแฟนแค่คนเดียวมันรักแฟนมันมากจนกระทั่งแฟนมันนอกใจมันจากนั้นมันก็ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย ถามว่าผมเคยเห็นหน้าแฟนเก่ามันไหมไม่เคยหรอกพวกผมสี่คนไม่เคยมีใครเห็นหน้าแฟนเก่ามันเพราะมันกับแฟนมันเลิกกันตั้งแต่เรียนอยู่อเมริกาพอมันอกหกมันก็ย้ายกลับมาเรียนที่นี่

"สรุปคือพวกมันอยากให้กูทำใจสินะ"

"ใช่/ใช่/ใช่" พวกมันตอบพร้อมกันผมพยักหน้าอย่างปลงๆและคิดว่าตั้งแต่นี้ต่อไปผมต้องทำใจให้ได้และทำใจให้ชินเพราะต่อจากนี้ไปผมกับเอวาอาจจะต้องเจอกันบ่อยขึ้นซึ่งไม่ใช่ฐานะคนรักหรือแฟนอย่างแต่ก่อนแต่ผมจะเจอเธอในฐานะแฟนของเพื่อน

มีใครสงสารเซเดย์บ้างหรือยัง