รักร้ายนายแฟนเก่า

รอฟังคำตอบ

เอวา...

"เธอช่วยให้ฉันลืมคนเก่าส่วนฉันก็จะช่วยให้เธอลืมเหมือนกันเราสองคนช่วยกันตกลงไหม"

"นายคิดว่ามันจะได้ผลเหรอ" ฉันถามปืนเพราะฉันไม่แน่ใจเลยว่าวิธีของปืนมันจะได้ผล และที่เขาบอกว่าชอบฉันเขาชอบฉันจริงเหรอ หรือชอบเพราะอยากให้ฉันเป็นตัวแทนของแฟนเก่าเขา

"ไม่ลองก็ไม่รู้นะ เพราะฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ที่ฉันแน่ใจตอนนี้ก็คือฉันรู้สึกกับเธอไปแล้วมีแค่เธอที่ยังไม่รู้สึก" ฉันยอมรับว่าฉันยังไม่ได้รู้สึกชอบปืนในแบบคนรักฉันชอบเขาแบบเพื่อนมากกว่าเพราะเขาจริงใจกับฉันช่วยเหลือฉันทุกอย่างพูดง่ายๆก็คือเขาเป็นคนดีที่น่าคบคนนึงเขาดีกับฉันมาก มากกว่าคนที่เคยเป็นแฟนของฉันเสียอีก

" ว่าไงฉันรอฟังคำตอบอยู่" ฉันเงียบไปนานนานจนปืนถามย้ำ ฉันมองหน้าปืนมองไปที่แววตาของเขาแววตาของปืนสื่อมาให้รู้ว่าเขารู้สึกกับฉันมากแค่ไหน

"อื้มม" ฉันพยักหน้าตอบเพราะไม่รู้ว่าตอบออกไปยังไง

"อื้ม ของเธอคือ??"

"ตกลงไง" ฉันตอบตกลงทั้งที่ตัวเองก็ไม่แน่ใจว่าจะลืมเซเดย์ได้หรือเปล่า แต่ถ้าฉันอยากจะลืมเซเดย์ฉันก็ต้องเริ่มกับคนใหม่จิตใจของฉันจะได้ไม่จมปลักอยู่กับความเจ็บปวด

"จริงนะเธอไมหลอกฉันให้ดีใจใช่ไหม"

"ฉันจะหลอกนายเพื่ออะไร"

"ขอบคุณนะเอวา^^" รอยยิ้มของปืนสดใสมากๆฉันเห็นเขามีน้ำตาคลอเบ้าด้วย

"นายร้องไห้เหรอปืน"

หมับ!!! เสียงกอด

"ขอฉันกอดเธอหน่อยนะ แค่กอดเท่านั้นเอง" ฉันตกใจมากเหมือนกันที่จู่ๆปืนก็ดึงฉันเข้าไปกอดแต่ฉันก็ไม่ได้ขัดขืนยอมให้เขากอด แต่ถามว่ากอดของเขามันอบอุ่นเหมือนเซเดย์ไหม..มันไม่เหมือนเลยสักนิด อาจจะเป็นเพราะฉันยังไม่ชิน

ส่วนอีกด้านนึง

เซเดย์...

" ว่าไงฉันรอฟังคำตอบอยู่" ตอนนี้ผมกำลังแอบลุ้นอยู่ว่าเอวาจะตอบไอ้ปืนมันว่ายังไง ผมภาวนาในใจว่าเธอจะปฏิเสธแต่แล้วความหวังของผมก็พังทลายลง

"อื้มม"

"อื้ม ของเธอคือ??"

"ตกลงไง"

"จริงนะเธอไมหลอกฉันให้ดีใจใช่ไหม"

"ฉันจะหลอกนายเพื่ออะไร"

"ขอบคุณนะเอวา" ผมทรุดตัวนั่งลงกับพื้นอย่างหมดแรงหลังจากได้ยินคำตอบของเอวาที่ยอมให้ไอ้ปืนมันจีบซึ่งนั่นก็หมายความว่าเธอให้โอกาสไอ้ปืนเข้ามาแทนที่ผม

"นายร้องไห้เหรอปืน"

"ขอฉันกอดเธอหน่อยนะ แค่กอดเท่านั้นเอง" พอได้ยินแบบนั้นผมก็รีบหันกลับไปมองแล้วก็เห็นภาพบาดตา ไอ้ปืนดึงเอวาไปกอดและเอวาก็ยอมให้มันกอด และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นไอ้ปืนมันร้องไห้ตั้งแต่เป็นเพื่อนกับมันมามันคงชอบเอวาจริงๆ แม้ว่าก่อนหน้านี้เมื่อนานมาแล้วมันเคยพูดกับผมว่าชาตินี้มันจะไม่จีบใครจะรักใครอีกแล้วมันเข็ดแล้วกับความรักเพราะมันเคยถูกคนรักหักหลัง แต่ผมไม่แปลกใจหรอกนะที่มันจะชอบเอวาเพราะเธอน่ารักและนิสียดี ถามว่าผมเสียดายไหมที่สูญเสียคนดีๆแบบเธอไปผมแม่งโคตรเสียดายในวันที่ทุกอย่างมันสายเกินไป ที่ผ่านมาตอนที่เราคบกันผมไม่ค่อยให้ความสำคัญกับเอวาสักเท่าไหร่ผมไม่เคยรู้ใจตัวเองว่าผมรักเธอหรือเปล่า ผมเห็นเธอเป็นของตายที่จะกลับไปเอาตอนไหนก็ได้ จะมีเธอก็ได้ไม่มีก็ได้จนมาวันนี้ผมรู้ซึ้งแล้วว่าผมปล่อยเวลาให้ล่วงเลยมานานเกินไป แทนที่ผมจะกลับไปง้อเธอที่เชียงใหม่และขอให้เธอให้อภัยให้ผมตั้งแต่ตอนนั้นแต่ผมกลับไม่สนใจถ้าตอนนั้นผมคิดได้ตอนนี้ก็คงไม่เป็นแบบนี้

ผมขับรถกลับกรุงเทพในสภาพน้ำตานองหน้า ครับผมร้องไห้ร้องให้กับผู้หญิงคนนึงที่ผมเพิ่งรู้ซึ้งวันนี้ว่าเธอสำคัญมากแค่ไหน ภาพความทรงจำของเราค่อยๆเข้ามาในความทรงจำอย่างช้าๆ

"เอวาเราเป็นแฟนกันไหม" ผมขอเอวาเป็นแฟนในวันเกิดของผมตอนผมอายุสิบเจ็ดตอนนั้นผมเรียนอยู่มอห้าส่วนเอวาอยู่มอสี่ที่ผมขอคบกับเอวาเพราะผมไม่ชอบให้มีใครมายุ่งกับเธอผมกลัวมีคนมาแย่งเธอไป เอวามีคนมาจีบเยอะทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องที่โรงเรียนตอนนั้นผมคิดว่าผมต้องทำอะไรสักอย่างก่อนจะมีไอ้ตัวไหนมาแย่งเธอไปเธอต้องเป็นของผมแค่คนเดียวผมก็เลยตัดสินใจขอเธอคบในวันเกิดของผมทั้งที่ผมไม่ได้รักเธอจะว่าผมก้างหวงก็ไม่ผิดเพราะเราเป็นเพื่อนกันมานานเราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถมจนถึงมอปลาย

"อะไรอ่ะจู่ๆก็มาขอเราเป็นแฟนเซย์รักเราเหรอ" เอวาถามว่าผมรักเธอเหรอ ซึ่งตอนนั้นผมก็ตอบไปว่ารักทั้งที่ไม่ได้รักแต่เพราะกลัวเธอจะไม่ยอมตกลงเป็นแฟนก็เลยโกหกเธอไป

"รักดิไม่รักจะขอเป็นแฟนทำไม ว่าไงจะตกลงเป็นแฟนเซย์ไหมครับ" ผมดึงเธอมานั่งบนตักแล้วจูบเธอที่แก้มเบาๆ

จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ผมเริ่มรุกหนักทั้งหอมแก้มทั้งดูดคอเพื่อให้เอวาหวั่นไหวคือผมรู้ว่าเธอเองก็ชอบผมแล่ะเวลามีผู้หญิงคนอื่นเอาของเอาดอกไม้เอาตุ๊กตามาให้เธอจะแสดงสีหน้าไม่พอใจทันทีแต่ด้วยความที่เราเป็นเพื่อนกันเธอมานานเธอก็เลยไม่เคยบอกว่าเธอรู้สึกยังไงแต่ผมดูออกไง

"อื้อออ เซย์อย่าทำแบบนี้เดี๋ยวมีคนมาเห็นนะ"

"ใครจะมาเห็นพ่อกับแม่เข้านอนแล้วแต่ถ้ากลัวงั้นเดี๋ยวเซย์อุ้มไปที่ห้องเซย์ดีกว่านะ"ว่าแล้วผมก็จัดการอุ้มเอวาไปทีห้องนอนของผมทันที ระหว่างทางเธอพยายามดิ้นลง

"ไม่เอาไม่เข้าไปนะ เซย์ปล่อยเอวา" เอวาโวยวายเสียงดังจนผมต้องห้ามเพราะกลัวพ่อกับแม่จะออกมาดู

"จุ๊ จุ๊ เสียงดังเดี๋ยวพ่อกับแม่ก็ออกมาดูหรอกไม่อายเหรอหืมม"

"ก็เซย์จะพาเอวาเข้าห้องนอนทำไมอ่ะ"

"ทำไมกลัวอะไร"

"ก็...ก็กลัวเซย์ไง เซย์ไว้ใจไม่ได้" เอวาเสียงสั่นเธอน่าจะกลัวจริงๆ

"ไว้ใจไม่ไ่ด้อะไร เซย์นี่แล่ะคือคนที่น่าไว้ใจที่สุดแล้ว" ผมยิ้มแล้วพาเอวาเข้ามาในห้องนอนผมวางเธอลงปลายเตียงหลังจากนั้นก็จัดการล็อคประตูปิดหน้าต่างแล้วก็ปิดไฟกลางห้องแล้วมาเปิดโคมไฟหัวเตียงแทนเพื่อสร้างบรรยากาศ ผมเดินกลับมานั่งที่ปลายเตียงข้างๆเอวาแล้วอุ้มเธอนั่งตักอีกครั้ง

"เอวาจ๋า เซย์รักเอวานะรักที่สุดเลย จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ" ผมจุ๊บปากดูดคอจนมันเป็นรอยแดง ผมยิ้มกับผลงานของตัวเอง

"อื้อออ อย่าดูดคอมันจั๊กจี้" เอวาเบี่ยงตัวหลบแต่ก็ไม่พ้นผมยังคงเอาแต่ใจดูดคอจูบปากเธออยู่แบบนั้นจนเอวาเคลิ้ม

"วันนี้เป็นวันเกิดของเซย์ ถ้าเซย์จะขอของขวัญวันเกิดจากเอวาได้หรือเปล่า"

"ของขวัญวันเกิดเอวาให้เซย์ไปแล้วไงกล่องของขวัญอยู่ข้างล่าง"

"เซย์ไม่อยากได้ของในกล่องแต่เซย์อยากได้..เอวา เอวาเป็นของขวัญให้เซย์นะ เซย์สัญญาว่าจะรับผิดชอบเอวาทุกอย่าง ถ้าเราเรียนจบเราจะแต่งงานกัน" ผมพยายามหาข้ออ้างหาเหตุผลมาพูดเพื่อให้เอวายิมยอมเป็นของผม

"นะครับคนดีนะครับที่รัก" จุ๊บ จ๊วบ ผมไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่าปากจูบมือก็เริ่มลูบไล้ไปตามเรียวขาที่โผล่พ้นชุดนักเรียน

"แต่เรายังไม่พร้อมเอวากลัวท้อง"

"เดี๋ยวเซย์จะปล่อยนอก"

"ไม่เอา อื้อออออ" ผมไม่ปล่อยให้เอวาปฏิเสธผมรุกเธอทันที และนั่นก็คือครั้งแรกของเรา

"เอวาคือความสุขของเซย์นะครับ" ผมบอกเธอหลังจากที่เรามีอะไรกันเสร็จครั้งแรก

และหลังจากนั้นผมก็จับกับเอวากินทุกครั้งที่มีโอกาส เวลาสองปีที่เราคบกันเป็นแฟนและมีอะไรกันผมยอมรับว่าผมมีความสุขมากจนกระทั่งผมมาเรียนต่อมหาลัย....