“ผมก็เดินกลับเข้าไปในคุกใหม่สิครับ” เขายิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่ทุกข์ระทม ข้อนี้เองที่เขาคอยเตือนตัวเอง หากเขาต้องเข้าเรือนจำไปอีกครั้ง เขาไม่ควรจองจำเธอไว้ ปล่อยให้เธอมีอนาคตที่สดใส อนาคตของเธอที่ควรต้องมีใครดูแล เธอเองไม่ใช่สาวแรกรุ่นที่สามารถเสียเวลาอีกห้าปีเพื่อรอเขาได้
“ไปอยู่ในนั้นต่ออีกหน่อยคงไม่เป็นไร”
“แต่ผมขอภาวนาให้เราชนะ”
“เพื่อตัวเอง และเพื่อทุกคนครับ” ไพรัลย์พ้นจากโทษออกมา ด้วยข้อแลกเปลี่ยนสำคัญ นั่นก็คือ การเข้ามาทำงานให้กับทางการ ค้นหาไอ้ตัวฆาตกรนั้นให้เจอภายใน 1 ปี หากเขาทำไม่ได้ ก็จะต้องกลับไปอยู่ในคุกเพื่อรับโทษต่อ ซึ่งเขาจะต้องจำโทษอีกประมาณ 5 ปี แล้วไพรัลย์จะเลือกทำอย่างไหนดี เขาออกมาพร้อมกับเพื่อนอีก 3 คน เป็นทีมงานที่เขาเลือกไว้ คนพวกนั้นเหลือเวลาในคุกเท่าๆ กับเขา และก็จะได้รับการปล่อยตัวด้วยเช่นกัน
“ถ้านายไม่เก่งพอ เราไม่เลือกนายหรอก” เขาย้ำว่าโปรดเข้าใจไว้ด้วย โซ่
