“ฉันจะบริจาคเอง” เสียงห้าวแหบดังแทรกขึ้นในภาวะเงียบงันของทุกคน ธารเทพเดินเข้ามา พร้อมกับลูกน้องอีกสองคน เขารู้เรื่องเพราะมารตีโทรศัพท์ไปบอกเช่นกัน เขาจึงรีบมาโดยทันที
“ฉันเลือดกรุ๊ปเดียวกับฟ้า”
ธารเทพบอกน้องชายของเขา ก่อนจะเหลือบมองแก้วกัลยาด้วยสายตาขยะแขยง เธอถึงกับสะดุ้งเพราะสายตาคมคู่นั้น เขาบอกให้ทุกคนรู้แล้วก็เดินไปยังห้องของคุณหมอแล้วแจ้งความประสงค์ ไม่นานนักก็ได้เลือดไปช่วยคนไข้ในห้องผ่าตัด
“ใจดีจังเลยนะคะคุณธารเทพ”
แก้วกัลยาอดแขวะไม่ได้เมื่อชายหนุ่มเดินจับแขนที่ถูกจิ้มออกมาจากห้องผ่าตัด เพื่อสมทบกับทุกคนที่ยังคงรอฟังอาการของหญิงสาว
“ก็ถ้าเป็นคุณ ผมคงจะปล่อยให้ตาย” แก้วกัลยารู้สึกหน้าหงายและอับอายอย่างบอกไม่ถูก นั่นเพราะเธอยังคงเชื่อว่าธารเทพนั้นมีใจให้เธออยู่ เธอสะบัดหน้าใส่เขา เดินไปเกี่ยวแขนของไพรัลย์ไว้
“เหยี่ยวคะ เราไปกันเถอะค่ะ ฟ้าอำไพได้เลือดแล้ว เธอคงไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ
