เมื่อเขาขึ้นรถ เธอก็รีบขึ้นตามไปด้วย เขาไม่ได้ไล่เธอลง เพราะคิดว่าจะเสียเวลาเปล่า และนั่นก็เปิดโอกาสให้เธอได้เห็นเขาขับรถเร็วที่สุดในชีวิต
เธอไม่รู้ว่าเขาจะรีบไปตายที่ไหน เพราะเธอห้ามเท่าไหร่เขาก็ไม่ฟัง พอเธอเริ่มจะอาละวาด เขากลับตวาดเธอให้หยุดเสียอีก เธอกลัวเขา ก็เลยปิดปากเงียบ กระทั่งรถจอดที่หน้าโรงพยาบาล
“โรงพยาบาล มีใครเป็นอะไรหรือคะ”
เขาเอาแต่เงียบ แม้นัยน์ดวงตาซ่อนความวุ่นวายมากมายเอาไว้ เขาไม่ชวนเธอลงจากรถแต่อย่างใด รีบเร่งเดินเข้าไปในอาคารอุบัติเหตุและฉุกเฉินทันที คนถูกทิ้งไว้เบื้อหลังจึงรีบลงจากรถแล้วตามไปอย่างรวดเร็ว วินาทีนี้ ถ้าเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอต้องคลั่งตายแน่ๆ
“เหยี่ยวคะ หยุดก่อนสิคะ” เธอตามาทันและคว้ามือเขาไว้ เขาสะบัดเต็มแรง เธอเห็นดวงตาคมกริบของเขาเต็มไปด้วยความชุ่มชื่นที่คลอเคล้า เหมือนว่าเขาจะร้องไห้ก็ไม่ผิด ไม่จริง เธอไม่ได้เห็นอย่างนั้น เธอต้องตาฝาดไปแน่ๆ
