หญิงสาวหลับตาจนมิด ก่อนจะเปิดออก เผยความเหนื่อยล้าในหัวใจอย่างหนักหนาสาหัส หมอนี่ท่าจะพูดภาษาไทยไม่รู้เรื่องจริงๆ ถึงได้ไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพยายามจะอธิบายเลย
“ฉันจะบอกคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะ ปืนฉันยังยิงไม่เป็นเลย แล้วฉันจะมาฆ่าคุณได้ยังไง คุณมีสมองก็คิดหน่อยเถอะ หุ่นอย่างฉัน หน้าตาอย่างฉัน มันเหมือนนักฆ่านักรึไง”
ชายหนุ่มสะอึก หันมองใบหน้าและหุ่นของเธออีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าเธอเหมือนนักฆ่าจริงๆ แต่แล้วเขาก็ใช้เวลานั้นนานเกินไป จนหญิงสาวเริ่มรู้สึกว่าถูกสายตานั้นลวนลาม
“มองอะไร”
เธอตะโกนพร้อมเบี่ยงตัวหลบ เขาได้สติ รีบชักสีหน้าใส่
“อย่ามาทำเป็นปัญญาอ่อนหน่อยเลย ปืนของเธอที่ฉันยึดเอาไว้ สงสัยจะเอามาใช้ระเบิดสมองตัวเอง” เขาดึงปืนกระบอกนั้นออกมา “เธออาจจะต้องใช้มันเพื่อฆ่าตัวตายในอีกไม่กี่วินาทีนี้แหละ”
ฟ้าอำไพตาค้าง มองเขาด้วยไม่อยากจะเชื่อสายตา
“ฆ่าตัวตาย” เธอส่ายหน้าเร็วๆ “ไม่ได้หรอก
