ไพรัลย์นำรถออกจากรั้วใหญ่ของบ้านพักตากอากาศ นำคันแกร่งลงจากเขา ด้วยสายตามุ่งมั่น หญิงสาวที่นอนอยู่บนเบาะหลัง ยังคงร่ำร้องโวยวายไม่รู้จักเหนื่อย เธอทำให้เขาเสียสมาธิหลายครั้ง ทำให้เขาคอยมองเธอตลอด
“แกเป็นใคร บอกมาเดี๋ยวนี้นะ” ฉับพลันเจ้าหล่อนก็รัดคอเขาจนแน่นมาจากด้านหลัง ชายหนุ่มตกใจแต่ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว พยายามจับมือเธอออกจากลำคอ แต่ไม่สำเร็จ เธอแข็งแรงพอสมควร
“แกเป็นคนร้ายใช่ไหม”
“ผมเองนะ ปล่อยคอผมเร็วเข้า เดี๋ยวก็ได้ตายหรอก”
เดี๋ยวเขาก็บังคับรถไม่ได้ เพราะความบ้าของเธอ
“แกขู่ฉันเหรอ ได้ ฉันจะทำให้แกรู้ว่าแกกำลังเล่นกับใคร” เจ้าหล่อนพูดจบก็จับหมับที่พุ่มผมของเขา แล้วขยำขยี้ดึงอย่างสุดแรง
“โอ๊ย!!!!!”
โคนผมของเขาแค่ช้ำ เส้นผมยังไม่ทันจะหลุดออกจากหนังศีรษะ เธอก็ปล่อยเส้นผมของเขาให้ได้รับอิสระ เธอยกมือขึ้นปิดปากฉับ ก่อนจะอาเจียนรดหัวเขาจนเต็มที่ เขาสะกดใจสะกดอารมณ์ ขับรถต่อไปให้ดีที
