ซุนเหยานางขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ จะไปรอนางที่จวนไหน ในเมื่อนางไม่เคยบอกเขาว่าจวนหลังใหม่ของนางอยู่ที่ใด
แต่ซูเซวียนคิดว่านางยินยอมที่จะกลับจวนตระกูลซูแล้ว จึงได้กลับไปอย่างวางใจ อีกอย่างเขาต้องกลับไปดูอาการของมารดาด้วย ทั้งยังสั่งอาหารที่เหม่ยสือตามที่มารดาชื่นชอบไปฝากนาง
นับตั้งแต่ซุนเหยานางออกจากจวนมา มารดาของซูเซวียนก็ตรอมใจจนกินข้าวได้น้อยลง ถึงแม้เขาจะคอยอยู่เอาใจนางไม่ห่าง ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ผล
ซูเซวียนเมื่อกลับถึงจวนก็เข้าไปพบมารดา และบอกเรื่องที่เขาไปตามซุนเหยานางกลับมาที่จวนด้วย
“จริงรึอาเซวียน อาเหยานางยอมกลับมาหรือไม่”
“ท่านแม่ไม่ว่าอย่างไร ข้าจะพานางกลับมาอย่างแน่นอนขอรับ”
เรื่องหย่าของทั้งคู่ยังไม่ถูกพูดถึงมากนัก แม้จะมีข่าวลือที่ซุนเหยานางขนของออกจากจวนตระกูลซู แต่เมื่อมีคนไปสอบถามทั้งสองตระกูลต่างก็ไม่ได้รับคำตอบที่แน่ชัด ได้แต่คาดเดาไปต่างๆ นานา
จ้าวกงหยวนก็วุ่นวายก
