เริงรักน้องผัว

เพราะความเข้าใจผิด ระหว่างพ่อกับแม่ที่สะสมกันมานานจนเกิดให้มาดหมางใจ จนมณีรินทร์สาวสวยหน้าหวานที่เคยรักกันดีกับภควัต หอบลูกแฝดน้องภูดิสหนีมาใช้ชีวิตลำพังแม่ลูก ก่อนแม่จะเสียชีวิตแม่อยากเจอพ่อเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อฝากฝั่งเขาที่เป็นลูกชายอีกคน แต่ทว่าพ่อของเขาที่ฑิฐิแรงไม่ยอมมาในตอนแรก จนเมื่อเขาคิดได้มาหาแม่เมื่อสายเสียแล้ว เขาที่คิดโทษเป็นความผิดพ่อ ตั้งแต่แม่หนีมาก็ไม่เคยมางอนง้อ เขาเกลียดพ่อตัวเองมีเพียงพี่ชายภูรินทร์ที่เขาติดต่อด้วยเท่านั้น และพูดคุยถึงเรื่องความเป็นไปที่ไร่ภควัต เขาไม่คิดกลับไป จนเมื่อแม่พี่ชายของเขาแต่งงานกับดารัณ หญิงสาวที่เคยเรียนด้วยกันสมัยมหาวิทยาลัย แต่เมื่อเจอหน้าพี่สะใภ้เขากลับใจสั่น ใบหน้างดงามสวยหวานซ่อนเปรี้ยว ดึงดูดเขาให้หลงใหลได้เพียงเสี้ยวนาที แต่ว่า “แกรู้จักมาที่ไร่นี้ด้วยรึ” เสียงที่คุ้นเคยตั้งแต่เด็ก ไม่ใช่ใคร พ่อผู้น่ารังเกียจของเขา ที่ทำให้แม่ของเขาต้องตายอย่างโดดเดี่ยว “ผมมายินดีกับพี่ แล้วจะกลับแล้ว” “เมื่อไหร่แกถึงจะกลับมาต้องให้ฉันตายไปก่อนหรือไง ถึงจะกลับมาดูแลงานที่ไร่” ภควัตถามลูกชายอย่างข่มขื่น “ครับ” เขาพูดสั้นๆ แล้วจากไปยังไม่ทันได้เข้าไปยินดีกับทั้งคู่ เพราะคนที่เขาไม่อยากเจอดันมาขัดเสียก่อน ที่นี่ราวกับของร้อน ไร่ภควัตที่ผู้คนใฝ่ฝันหาทางอยากเข้ามาที่นี่ ดินแดนที่เป็นดังสวรรค์ที่ถูกซ่อนเร้นอยู่ท่ามกลางหุบเขา ไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะเขามาที่แห่งนี้ “เดี๋ยวนี่แก...แกจะไปไหน” ภควัตที่เป็นโรคหัวใจอยู่แล้ว เมื่อลูกชายอีกคนที่จากกันไปเพราะเมียรักหอบหนีไป จนเมื่อพบกันอีกคราก็กลายเป็นคนที่เกลียดชังกันไป ภควัตจับที่หัวใจ แล้วก็ค่อยๆ ล้มลง เสียงคนในงานหวีดร้อง แต่ก็ไม่ได้เรียกความสนใจให้กับภูดิศได้เลย และหลังจากวันนั้น เขาก็ได้รับข่าวเพียงพ่อเขานอนที่โรงพยาบาลและจากไปโดยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน เขาที่มาร่วมงานศพ แต่ไม่ได้เขาไป เพราะความเกลียดชังคนเป็นพ่อที่ปล่อยให้แม่โดนเดี่ยว ... เขายืนมองเงียบๆ แล้วจากไป มีเพียงการส่งข้อความให้กับพี่ชายเท่านั้น เขามีร้านอาหารอยู่ริมทะเลที่ภาคใต้ และต้องการใช้ชีวิตอย่างสงบสุข และขอร้องให้พี่ชายลืมเสียว่าเขาเป็นน้องอีกคน ลืมเสียว่าเขาเป็นญาติหรือคนในตระกูล หนึ่งปีผ่านไป... ข่าวการตายอย่างปริศนาของพี่ชายก็ถูกส่งมายังเขา โดยผ่านคุณประพจน์ทนายประจำตระกูล เมื่อพี่ชายต้องไปแจ้งความคดีของพ่อ ก็เกิดอุบัติเหตุกระทันหัน แล้วจากไปโดยไม่ได้ร่ำลา แล้วก็ต้องมาปลอมตัวเป็นพี่ชายทั้งต้องโกหกพี่สะใภ้ ชายหนุ่มที่มีเวลาเพียงวันเดียว กับการต้องจดจำใบหน้าของคนงานในไร่ และผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมด เพื่อแสดงละครในสมบทบาท แต่มีเพียงคนเดียวทีเขาประหม่าที่สุด คือ ดารัณ... “ภูรินทร์กลับมาแล้ว...รัณคิดถึงคุณจัง นอนเหงามาตั้งหลายวัน” “รัณก็คิดว่าคุณไปแอบมีสาวอื่น จนไม่คิดถึงรัณแล้วเสียอีก” หญิงสาวที่อยากจะมัดใจสามี เพราะได้ทำการบ้านมานาน เธอยังไม่มีลูกเสียทีจนเมื่อเขาเกิดอุบัติเหตุจำต้องเร่งแล้ว “อ่าห์...คะ...คุณ....อื้อ...” “ไปอาบน้ำดีกว่าค่ะ เดี๋ยวรัณอาบให้” “อะ...อาบนะ...น้ำเหรอ...” ภูดิสเสียงสั่น เครือทันทีมีผู้หญิงสาวต้องการอาบน้ำให้เขา มันจะไม่ใช่แค่อาบน้ำสิ เขาพยายามอย่างยิ่งยวดเพื่อที่จะไม่ให้แตะต้องตัว พี่สะใภ้ ตะ...แต่...เธอกลับยั่วยวนเขาหนักมาก