ฉันรอให้พี่ลีวายพูดคำนี้และเขาก็พ่นมันออกมาจริงๆ จึงถือโอกาสรีบเปิดประตูออกมาจากห้อง หากให้นอนเฝ้าทั้งคืนคงเป็นฉันที่อดหลับอดนอนเพราะดูท่าเขาคงจะหาเรื่องไม่เลิก
“คุณลีวายหลับไปแล้วหรอหนูมิลิน” ป้านารีบถามอย่างเป็นห่วง
“ยังหรอกค่ะ”
“แล้วอาการเป็นยังไงบ้าง”
“ก็เหมือนจะหายดีแล้วนะคะ ปากร้ายเหมือนเดิม” พอฉันบอกแบบนั้นป้านาก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ป้ารู้ว่าคุณลีวายชอบพูดจาไม่ดีกับหนูอยู่เรื่อย ป้าก็พยายามเตือนอยู่หลายครั้ง”
“เตือนไปก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนหรอกค่ะป้า หนูมันลูกคนใช้เขาจะพูดร้ายใส่ยังไงก็ไม่ผิดหรอก”
“อย่าดูถูกตัวเองแบบนั้นสิ”
“ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว มีงานอะไรให้หนูช่วยทำไหมคะ”
“เดี๋ยวป้าทำเอง….”
“อีกแล้วนะคะ ให้มิลินช่วยงานบ้างสิ” แม่บ้านทุกคนแทบไม่ค่อยให้ฉันช่วยงานอะไรเลยคงเพราะเห็นว่าฉันเรียนหนังสืออยู่ด้วย
“ป้าทำเสร็จหมดแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นหนูกลับก่อนนะคะ”
“ไม่อยู่ดูแ
