ขณะที่พี่ลีวายกำลังจูบฉันไม่สามารถผลักเขาออกไปได้เพราะถูกฝ่ามือหนารั้งศีรษะเอาไว้
“อื้อ~” พยายามใช้มือทุบแผงอกแกร่งแต่ก็ไม่เป็นผล พี่ลีวายเอาควานลิ้นสากมาตวัดเกี่ยวพันกับลิ้นของฉันจนสำเร็จ จากนั้นก็จับปลายคางให้ฉ้นเงยหน้าขึ้นมาตอบรับจูบของเขา
“อื้ออออ~” เสียงประท้วงของฉันดังออกมาจากลำคอเบาๆ ก่อนที่พี่ลีวายจะถอนริมฝีปากออก เขาใช้ลิ้นตวัดเลียริมฝีปากของตัวเองแล้วจ้องหน้าฉันพร้อมกับพูด “ปากหวานดีหนิ”
ฉันกำมือแน่นอยากจะตบหน้าเขาสักทีแต่ถ้าทำแบบนั้นจะยิ่งทำให้พี่ลีวายโกรธ เรื่องที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นก็อาจจะเกิดขึ้น
“อย่ารุนแรงกับมิลินสิคะ”
“เมื่อกี้ยังจัดขืน?” พี่ลีวายขมวดคิ้วถามเพราะเมื่อกี้ฉันไม่ได้พูดเสียงหวานกับเขาและไม่มีท่าว่าจะยอม
“พี่ลีวายก็รู้ว่ามิลินคิดยังไง….สุดท้ายก็ต้องยอมอยู่ดีแล้วจะขัดขืนให้เหนื่อยทำไมละคะ” ฉันบอกเสียงหวาน
“เธอคิดแผนอะไรอยู่ในหัว?” เหมือนครั้งนี้พี่ลี
