ทั้งวันฉันเอาแต่อยู่ในห้องดูทีวีปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยไม่ทำอะไรเพราะรู้สึกเหนื่อยอยากจะอยู่เฉยๆ มากกว่า
กริ่ง~ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาทำให้ฉันที่กำลังเหม่ออยู่ตกใจ ก่อนจะหันมองบนหน้าจอที่กำลังโชว์เบอร์ของพี่ลีวายอยู่
แต่…จำได้ว่าบล็อกเบอร์เขาไปแล้ว ทำไมถึงยังโทรมาได้
ฉันปล่อยให้เสียงโทรศัพท์ดังอยู่อย่างนั้นจนเริ่มรำคาญ ก่อนจะตัดสินใจหยิบขึ้นมารับสายด้วยความหงุดหงิด
“โทรมาทำไมหนักหนาคะ ว่างมากหรือไง”
( เธอหนีฉันอีกแล้วนะ ) นี่คือคำพูดแรกหลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง
“มิลินแค่อยากใช้ชีวิตแบบสงบสุขค่ะ”
( แปลว่าฉันทำให้ชีวิตของเธอปั่นป่วน )
“เลิกโทรมาแล้วก็ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก” ฉันบอกด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดก่อนจะได้ยินปลายสายถอนหายใจดังๆ
( กลับมาคุยกันหน่อย )
“ก็คุยอยู่นี่ไงคะ ต้องการอะไรจากมิลินอีกยังย่ำยี่ไม่สมใจอีกหรือไง”
( คิดว่าจะหนีฉันพ้นหรือไง!! ถ้าจะให้หาจริงๆ ทำไมฉันจะหา
