บทที่ 44
เช้าวันต่อมา นารีรัตน์ที่สวมรอยอยู่ในคราบของอลินดาน้องสาว ฝาแฝดของตัวเองนั่งหน้าบูดบึ้งอยู่ในห้องรับแขก เฝ้ารอการกลับมาของแซคคารีย์ที่หายหน้าไปตลอดทั้งค่ำคืน
“คุณแซคหายไปไหนมาทั้งคืนคะ”
เมื่อเห็นแซคคารีย์เดินผิวปากกลับเข้ามา นารีรัตน์ก็รีบพุ่งตัวไปขวางหน้าเอาไว้ และมองเขาอย่างโมโห
“ผมไปหาอลินดามา”
นารีรัตน์ช็อกหน้าซีด ก่อนจะรีบกลบเกลื่อน
“คุณแซคจะไปหาลินดาทำไมล่ะคะ ในเมื่อลินดาก็อยู่นี่แล้ว”
รอยยิ้มเหยียดหยันบนใบหน้าของแซคคารีย์ทำให้นารีรัตน์หน้าซีดเผือดขึ้นอีกครั้ง
“ต้องให้ผมพูดออกมาจริงๆ หรือ”
“เอ่อ...” นารีรัตน์อึกอักพูดไม่ออก
แซคคารีย์หันไปโบกมือไล่คนใช้ของตัวเองให้ออกไปจากห้องรับแขก จากนั้นก็เปิดฉากพูดความจริงกับผู้หญิงตรงหน้า
“ผมไม่ได้โง่นะนารี”
“เอ่อ... ทำไม... คุณแซคเรียกลินดาว่าพี่นารีล่ะคะ” นารีรัตน์ยังคงดิ้นรนหาทางออกจนเฮือกสุดท้าย
แซคคารีย์เดินเข้ามาหา
