"คุณมาร์คจะทำอะไร นี่โยเองนะ โยธกาน่ะค่ะ"
"รู้" เขาตอบสั้นๆ แล้วโน้มหน้ามาใกล้ทำให้เธอแทบจะสร่างเมาเพราะคิดว่ามีคนเมากว่าตัวเองกำลังทำเรื่องเสียสติอยู่ตรงหน้า...
เขาคว้าเธอมากอดไว้หลังจากที่บอกว่ารู้ว่านี่คือเธอ
"จะกอดคู่หมั้นตัวเอง ไม่ได้หรือไง"
"ไม่ผีเข้าก็เมามาก" โยธกาพึมพำอย่างนึกหวาดหวั่น เมธาวินไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน มันผิดปกติมากเกินไปแล้ว...
หญิงสาวขืนตัวออกจากอ้อมแขนที่โอบกอดเธอไว้ มือเธอพยายามดันอกของคนที่กระชับเธอแนบเข้าหาลำตัวแกร่งให้ห่าง
แต่เหมือนว่าเธออยากถอยไปเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเข้าใกล้มากขึ้น ลำตัวหนาเบียดชิดกับเธอเพราะเขาเพิ่มแรงกอด จนหน้าอกของเธอเบียดบี้กับอกแกร่ง เนื้อตัวเราสองแนบชิดกัน
แม่เจ้า... เธอต้องเรียกสติเขายังไงดี
"ไหนคุณมาร์คบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับโยเพราะโยน่ารังเกียจ แต่ทำไมถึงทำแบบนี้ จะกลืนน้ำลายตัวเองเหรอคะ"
เมื่อสู้ด้วยแรงไม่ได้ คำพูดที่คิดว่าจะดึงส
