ชายหนุ่มขยับมาคร่อมตัวเธอเอาไว้อีกครั้ง มือหนาของเขาจับแท่งที่แข็งขึงอยู่ภายใต้เครื่องมือป้องกันถูไถขึ้นลงกับกลีบดอกไม้ที่มีหยาดน้ำหวานฉ่ำเยิ้ม ก่อนจะค่อยๆ ดันเข้าไปตรงปากร่องที่เขาใช้นิ้วมือหนาสำรวจไปก่อนนี้แล้ว
"ไหวไหม" เขาถามคนที่เม้มปากแน่นเพราะความเจ็บแล่นปราดมาแข่งความเสียวซ่าน
ชายหนุ่มเอื้อมมือมาขยำอกอวบนวดคลึงให้เธอผ่อนคลายในขณะที่เขาค่อยๆ ดันความแข็งขึงเข้าไป หยาดน้ำหวานหล่อลื่นให้มันเข้าไปได้ง่ายขึ้น และสุดท้ายก็เข้าลึกสุด
เธอหายใจแรงๆ เพราะความเต็มตึงซาบซ่านจนหัวใจเต้นแรงในยามที่เขาค่อยๆ ถอนแก่นกายออกจากแรงบีบรัดของเธอเบาๆ เหงื่อซึมที่ข้างขมับของชายหนุ่มเพราะเขาก็มีความสุขไม่แพ้เธอ จนเธอเริ่มปรับตัวกับเขาได้ดีขึ้น จากนั้นเมธาวินก็ขยับตัวเคลื่อนไหวเข้าออกเป็นจังหวะที่ทำให้โยธกาครางลั่นห้อง...
"คุณมาร์ค ยะ โย จะไม่ไหวอีกแล้ว"
"โยจะไหวครับ" เขาพึมพำบอกเธอแล้วก็ขยับเอวเข้าออกเ
