แอนนาเบลล์มองคนตรงหน้าด้วยหางตา คางเรียวเล็กเชิดขึ้นด้วยท่าทีหยิ่งๆ ตามประสาคุณหนูขาเหวี่ยง “ใช่” เธอตอบรับเสียงห้วน “แล้วทำไม? มีธุระอะไร?” หญิงสาวถามกลับรัวเป็นชุดด้วยความอยากรู้ แม้จะพอรู้จากพิต้ามาก่อนหน้านี้แล้วว่าอีตาบ้าเอเชียสถุลนี่มาโวยวายตามหาน้องสาว
บ้านเธอไม่่ใช่สถานสงเคราะห์คนหาย ช่วยไปตามที่อื่นไม่ใช่ที่นี่!
ทว่านอกจากฝ่ายนั้นไม่ตอบแล้ว กลับย้อนถามเธอด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ที่ฟังแล้วกวนโมโหกลับมาว่า “เธอเป็นอะไรกับดมิทรี มาโควิซ”
“เขาเป็นพี่ชายฉัน” หญิงสาวกอดอกฉับในขณะที่ตอบอีกฝ่าย ก่อนจะย้อนถามเขาเสียงสูงอย่างสิ้นความอดทนว่า “นี่ แล้วสรุปว่านายมีธุระอะไร ‘นายเอเชียไร้มารยาทที่หน้าห้องดีน!’ “
หญิงสาวเรียกชลนรรจ์อย่างยาวเหยียดเพราะยังจดจำผู้ชายปากเสียอย่างแค้นฝังหุ่นได้แม่นยำ เนื่องจากตั้งแต่เกิดมา กระทั่งดีนก็ยังไม่เคยทำให้เธอโกรธได้ถึงขนาดนั้นและไม่มีใครปากเสียใส่เธอได้เท่าเขา
