เสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างแผ่วเบาทำให้คนที่กำลังจมอยู่กับงานที่ผู้ช่วยจากลาสเวกัสแฟกซ์ส่งมาให้เงยหน้าขึ้นจากเอกสารในมือ เมื่อมองไปยังทางประตูก็เห็นว่าคนสนิทของเขาเดินตรงเข้ามา ดมิทรีหันกลับ
มาสนใจเอกสารในมือของตนเองตามเดิม เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วจึงเซ็นชื่อตัวเองกำกับตรงท้ายข้อความพวกนั้นเป็นการรับทราบ ก่อนวางกองไว้ที่อีกมุมหนึ่งของโต๊ะ ร่วมกับกองเอกสารที่เขาพิจารณาเรียบร้อยแล้วเพื่อที่จะแฟกซ์กลับไปยังสำนักงานที่ลาสเวกัส และเมื่อวางเอกสารเรียบร้อยก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่บาราฟเรียกเขาขึ้นมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“ท่านครับ...”
“ว่าไงเบรฟ?” มาเฟียหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
บาราฟสบตากับผู้เป็นเจ้านาย ดวงตาคมดุของผู้ช่วยหนุ่มมองสบกับคนเป็นเจ้านาย ก่อนจะรายงานเรื่องที่เพิ่งได้รับทราบมาเช่นกันใน
ทันที “มีผู้ชายคนนึงไปโวยวายว่าต้องการพบท่าน เพราะว่าท่านลักพาตัวน้องสาวเขามา”
เพียงประโยค
