“มันยังน้อยไปด้วยซ้ำถ้าเธอคิดอย่างนั้น แต่…ก็เอาเถอะ” เขาพูดพลางยืนตัวขึ้นยืนเต็มความสูงเหมือนเดิม “ฉันจะใจดีให้เธอสักครั้งทั้งๆ ที่ฉันไม่คิดว่าคนอย่างเธอสมควรจะได้รับมันนี่นะ”
เขาเอ่ยเหมือนกับเป็นเรื่องปกติธรรมดา ขณะที่หญิงสาวไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป หากถึงอย่างนั้นเสียงของเธอกลับไม่สั่นไหวเลยแม้แต่น้อยในยามที่เชิดหน้าตอบโต้เขากลับไปอย่างไม่ยอมแพ้
“คุณจะไม่มีวันเอาชนะฉันได้ ฉันจะหลุดจากนรกที่คุณสร้าง”
“…เหอะ”
ดมิทรีส่งเสียงหยันในลำคอ จ้องมองหญิงสาวด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าเธอไม่มีทางทำได้ และชลธิณาก็ฮึดพอที่จะตอกกลับใส่เขาไปว่า
“แต่…ได้โปรดอย่ารังควานฉันอีก” น้ำเสียงของหญิงสาวไม่ได้ขอร้องเขาสักนิด หากเหมือนกับสั่งเสียมากกว่า “ฉันจะคิดว่ามันจะเป็นแค่ฝันร้ายในคืนหนึ่งเท่านั้นเอง”
ฝันร้ายในคืนหนึ่ง... เหอะ! เธอคิดว่าเขาจะยอมอย่างนั้นเหรอ
เกมมันเริ่มเดินมาจนถึงขนาดนี้แล้ว...ถ้าเขาไม่ได้
