เจสถามกลับเสียงแผ่ว ดวงตาสีมรกตของเขาที่ทำให้คิดถึงใครอีกคนสั่นไหว และนั่นก็ทำให้ชลธิณาไม่อาจโกหกเขาได้
“ไม่หรอกค่ะ” หญิงสาวยอมรับเพราะไม่อยากโกหกเขา เธอเห็นเจสมีสีหน้าแช่มชื่นขึ้นเมื่อได้ยินคำตอบของเธอ แต่หญิงสาวก็ไม่อาจให้ความหวังเขาได้อยู่ดี “แต่นานาคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับเจสเลย อีกอย่างพอเรียนจบนานาก็ต้องกลับบ้าน แต่เจสต้องอยู่ดูแลกิจการที่นี่ไม่ใช่เหรอ?”
หญิงสาวอ้างถึงเรื่องที่สักวันหนึ่งยังไงเธอกับเขาก็ต้องแยกกัน ทว่าเจสกลับไหวไหล่ เขาไม่แคร์สักนิด ถ้าเธออยู่กับเขาไม่ได้ เขาก็พร้อมจะไปอยู่กับเธอเอง
“ผมตามนานาไปได้ ขอเพียงแค่นานาตกลง” ชายหนุ่มตอบอย่างมั่นใจ แต่คนฟังถึงกับพูดไม่ออก
“นานา…”
“นานาเองยังไม่มีใคร...ให้โอกาสผมได้ไหมครับ นะ…”
“ขอนานาคิดดูก่อนได้ไหมคะ” เพราะปฏิเสธไม่สำเร็จ และไม่อยากทำร้ายจิตใจเขามากไปกว่านี้ หญิงสาวจึงได้แต่แบ่งรับแบ่งสู้ “แต่นานาอยากบอกเจสจริงๆ นะคะ
