หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาล เธอกับดมิทรีก็แยกกันไปคนละทาง ชลธิณากลับไปหมกตัวอยู่แต่ในห้องพร้อมกับปัญหาที่เธอแก้ไม่ตกว่าจะจัดการอย่างไรต่อไป ดมิทรีที่ไม่เอ่ยอะไรหลังจากที่เธอกับเขาขัดแย้งกันอย่างรุนแรงนั้นก็หายตัวไปหลังจากที่เขามาส่งเธอถึงที่พัก
หญิงสาวเองแอบร้องไห้อยู่นานนับชั่วโมงจนกระทั่งเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เธอตื่นขึ้นมาอีกทีก็เป็นเวลาเย็นเสียแล้ว และเมื่อออกมาจากห้องก็พบว่าวันนี้บนโต๊ะอาหารถูกจัดเพียงที่เดียวเท่านั้น และนั่นทำให้เธอเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่ อดที่จะถามแม่บ้านซึ่งถูกส่งให้มาคอยดูแลเธอไม่ได้ว่า
“มิสเตอร์มาโควิซไปไหนเหรอคะ?”
“เอ่อ…ท่านมีนัดดินเนอร์กับคุณแอนนาเบลล์น่ะค่ะ” แม่บ้านวัยกลางคนตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
ทว่าชื่อนั้นทำให้ชลธิณาอดทวนอย่างสงสัยไม่ได้
“แอนนาเบลล์?”
“ค่ะ…คุณหนูแอนนาเบลล์...ผู้หญิงที่ท่านดมิทรีรักมากที่สุดในชีวิต”
“…”
“รักจนเสียสละทุกสิ่งได้เพื่อ
