กว่าจะรู้ตัวว่าตัวเองเดินกลับมายังหน้าห้องตรวจที่ชลธิณาเข้าไปฟังผลก็ตอนที่หญิงสาวเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา ใบหน้าหวานๆ ที่ติดจะซีดเซียวเพราะอาการป่วยสองสามวันที่ผ่านมาของเธอขมวดคิ้วมุ่นมองเขาราวกับจะสำรวจในตอนที่เธอถามเขาว่า
“คุณดูหงุดหงิดนะคะ”
คนหงุดหงิดตวัดตามองหญิงสาวตาขุ่น ไม่ชอบใจที่เธอทำมาเป็นรู้ดี
“อยากรู้ไปทำไม เธอไม่ต้องสนใจเรื่องของฉันหรอก” เขาตอบเธอเสียงสะบัด พอเห็นเธออย่างกะทันหันก็ทำให้นึกถึงสิ่งที่ฌาคส์พูดขึ้นมาไม่ได้ แล้วพอเห็นหญิงสาวทำท่าคล้ายกับจะผงะเพราะตกใจที่ถูกเขากราดเกรี้ยวใส่ “บอกมา...เธอเป็นอะไร?” ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องถาม เพราะยังไม่ลืมว่าที่ต้องพาคนป่วยมาที่นี่เพราะอยากให้รู้ว่าเจ้าหล่อนเป็นโรคอะไรกันแน่
และความหงุดหงิดผสมกับความโกรธก็ทำให้ดมิทรีไม่ได้สงสัยเลยว่าชลธิณากำลังโกหก
“ก็…เอ่อ” หญิงสาวหลบตามาเฟียหนุ่มในระหว่างที่ตอบคำถามของเขา “อย่างที่บอกคุณนั่นแหละค
