“ไม่นานเลยครับ ว่าแต่ครูพิมพ์ เสร็จงานแล้วเหรอครับ” วทัญญูเอ่ยอย่างอย่างสุภาพ เพราะการที่เธอไปเป็นเพื่อนเขา เขาก็เกรงใจเธอมากแล้ว ถ้างานของเธอไม่เสร็จเขาอาจจะรู้สึกผิดมากกว่านี้เสียด้วยซ้ำ
“เสร็จแล้วค่ะ ที่เหลือก็เอาการบ้านเด็กไปตรวจต่อที่บ้านก็ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา” พิมพ์ใจชูแฟ้มเอกสารในมือเธอให้เขาดูพร้อมกับรอยยิ้มหวาน
“งั้นไปกันเลยครับ รถผมจอดอยู่ทางโน้นน่ะครับ” วทัญญูชี้มือไปที่ด้านข้างของโรงเรียน ซึ่งเป็นที่จอดรถของคุณครูในโรงเรียน ในขณะที่พิมพ์ใจก็เดินตามด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เธอไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีวันที่เธอได้โดยสารรถร่วมกับคุณครูหนุ่มที่บรรดาคุณครูสาวๆ ในโรงเรียนหมายปอง หวังว่ามันจะก้าวหน้าไปมากกว่านี้นะ
เมื่อทั้งสองขึ้นไปในรถ วทัญญูก็ทำหน้าที่สารถี เพื่อจะพาพิมพ์ใจไปยังบ้านของเด็กชายเจ้าปัญหาอย่างเด็กชายไอศวรรย์อย่างรู้งาน เพราะเขาไปที่นั่นมาสองสามครั้งแล้ว และเขาก็หวังเป็นอย่างยิ่ง
