หลังจากที่รถยนต์แล่นมาเรื่อยๆ พิมพ์ใจก็พยายามชวนวทัญญูคุยเรื่อยๆ ก่อนที่จะรถยนต์มาถึงที่หน้าบ้านของเธอจนได้ เอาเข้าจริงแล้วพิมพ์ใจไม่ต้องการให้รถถึงเร็วขนาดนี้ ก็อย่างว่าแหล่ะ แค่สิบกิโลเมตรเท่านั้น มันเป็นไปได้ยากที่จะถึงช้ากว่านี้
“ลงไปทนข้าวด้วยกันมั้ยคะ เดี๋ยวพิมพ์จะโชว์ฝีมือให้ครูทิวได้ทาน”พิมพ์ใจเอ่ยชวน ด้วยเพราะอยากใกล้ชิดกับเขาไปมากกว่านี้
“ครูพิมพ์อยู่ที่นี่คนเดียวเหรอครับ แล้วแฟนครูพิมพ์ล่ะ” วทัญญูเอ่ยถามเพื่อหยั่งเชิง ถ้าเธอมีแฟนแล้ว เขาก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเธอ เพราะเขาเข็ดกับความสัมพันธ์ที่ลดาพยายามยัดเยียดให้เขาเป็นแล้ว
“พิมพ์ไม่มีแฟนค่ะ พิมพ์อยู่ที่นี่คนเดียว ส่วนพ่อแม่ก็อยู่ที่ต่างจังหวัดค่ะ” พิมพ์ใจให้ท่าเต็มที่ เมื่อมั่นใจในความรู้สึกแล้ว คงไม่มีอะไรต้องลังเล
“งั้นก็ไปกัน แสดงฝีมือให้เต็มที่เลยครับ” วทัญญูตัดสินใจที่จะเดินหน้าต่อกับหญิงสาว ด้วยเพราะว่าเธอไม่มี
