ทานตะวันที่ไม่ยอมกลับไปอยู่บ้านที่บรูซซื้อไว้เป็นเรือนหอเดินเข้ามาในห้องรับแขก และยิ้มทักทายมารดา
“แม่ทำอะไรอยู่คะ”
“อ้าว ซันนี่หนูมาได้ยังไงเนี้ย”
ดวงพรที่กำลังอ่านนิตยสารอยู่เงยหน้าขึ้นตามเสียงเรียก ก่อนจะเลิกคิ้วสูงด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นหน้าบุตรสาว
“ก็นี่บ้านซันนี่นี่คะ ซันนี่ก็ต้องกลับมา”
เด็กสาวระบายยิ้มและเดินมาทรุดตัวนั่งข้างมารดา ดวงพรส่ายหน้าน้อยๆ
“นี่ยังไม่หายงอนพี่เขาอีกเหรอ”
“ใครงอนกันคะ ซันนี่ไม่ได้งอนสักหน่อย แต่ซันนี่จะหย่าจริงๆ ต่างหาก”
คราวนี้ผู้เป็นแม่ถอนใจออกมาอย่างไม่สบายใจ พลางดึงมือเล็กของบุตรสาวไปกุมเอาไว้ และบีบเบาๆ
“ไม่เอาน่าซันนี่ อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่สิจ๊ะ กว่าหนูจะได้แต่งงานกับพ่อบรูซ หนูต้องวิ่งตามมากี่ปี นี่พอได้แต่งงานสมใจยังไม่ถึงเดือนเลย จะหย่าซะงั้น แม่ว่ามันไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่หนูทุ่มเทลงไปทั้งชีวิตเลยนะ”
คำพูดของมารดาทำให้ทานตะว
