บรูซผิวปากเดินออกมาจากห้องทำงานอย่างอารมณ์ดี และนั่นก็ทำให้ริชาร์ดที่พึ่งกลับมาจากฮันนีมูนหวานฉ่ำกับลีลาวดีอดที่จะถามน้องชายด้วยความสงสัยไม่ได้ เพราะปกติแล้วบรูซจะทำหน้าเข้ม หน้าขรึมตลอดเวลา
“อารมณ์ดีเชียว มีอะไรพิเศษหรือเปล่าน้องรัก”
“อ้าว พี่รอชชี่ กลับมาจากฮันนีมูนแล้วหรือครับ”
ริชาร์ดพยักหน้ารับยิ้มๆ พลางเดินมาหยุดตรงหน้าน้องชาย มองน้องชายด้วยสายตาสำรวจตรวจตรา
“กลับมาเมื่อวานตอนเย็น เช้าก็รีบมาทำงานเลย ว่าแต่นายเถอะ เดี๋ยวนี้ดูอารมณ์ดีขึ้นเยอะเลย หรือว่ายายซันนี่ไม่มากวนใจแล้ว”
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้นะครับ เพราะเดี๋ยวนี้ซันนี่ไม่มาที่นี่เลย”
“พี่ดีใจด้วย”
“ขอบคุณครับ เออ พี่รอชชี่ไปฮันนีมูนมาเป็นยังไงบ้างครับ สนุกไหม แล้วที่ญี่ปุ่นดีไหมครับ”
ริชาร์ดหรี่ตามองน้องชายด้วยความสงสัย
“ก็ดีนะ ว่าแต่นายเถอะถามทำไม หรือว่าอยากจะไปเที่ยว”
บรูซอมยิ้มแก้มแดงน้อยๆ
“ไม่ได้ไปเที่ยวหรอก คือผ
