"แล้วบอสต้องการเเบบไหนคะ ต้องให้เปรี้ยวออกจากที่นี่เเบบที่เเม่บอสต้องการเลยไหมคะ ถึงจะพอใจ" เปรี้ยวหวานตอบกลับคนตรงหน้าจ้องเขาด้วยเเววตาเเข็งกร้าว
"ฉันไม่ได้ต้องการให้เธอไปไหนทั้งนั้นอะ ฉันอยากให้เธออยู่กับฉันที่นี่" มือหนาจับที่ไหล่ของเธอเป็นการปลอบประโลมพร้อมกับเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงเรื่อยๆหวังให้คนตัวเล็กของเขาใจเย็นขึ้น
"แต่เปรี้ยวไม่อยากอยู่เเล้ว เปรี้ยวขอเถอะนะคะ เเยกกันอยู่ซักพัก รอให้อะไรๆมันดีขึ้นกว่านี้เเล้วเปรี้ยวอาจจะกลับมา...เเต่ถ้ามันไม่มีอะไรดีขึ้น...ฝึกงานเสร็จเปรี้ยวก็จะเป็นคนไปเอง" น้ำเสียงราบเรียบของเปรี้ยวหวานทำให้ชนกนิ่งงันไป มือเรียวจับที่มือของชนกออกจากไหล่ของตัวเองก่อนจะทำท่าเดินออกจากห้องไปเเต่อีกคนก็ฉุดรั้งเเขนเธอไว้เสียก่อนจนเธอต้องหันมาประจันหน้ากับเขา
"ไหนเธอบอกว่ารักฉันไง เธอขาดฉันได้หรอ?"
"...เปรี้ยวก็จะลองดู เกิดวันไหนความรู้สึกบอสมันเปลี่ยนไป ไม่ไ
