เลขาร้อนรัก 04 : แลกกับหนึ่งจูบ
1337 คำ
คำพูดตรงๆของคนข้างหน้าทำให้เปรี้ยวหวานใจเต้นระส่ำมากกว่าเดิม เเถมยังโดนสายตาของเขาจ้องมองใบหน้าเล็กของเธออีกจนเเก้มทั้งสองข้างเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเเดงระเรื่อด้วยความเขินอาย แต่ก็ไม่ได้แสดงออกว่ารู้สึกกับคนตรงหน้ามากนัก
"นี่คุณ ปล่อยฉันได้แล้ว"มือเล็กออกเเรงดันคนตรงหน้าเบาๆ
"อยากให้ปล่อยหรอ"
"ก็เออน่ะสิ"
"พูดไม่เพราะเลย"
"ฉันพูดเพราะกับคนที่ทำตัวดีเท่านั้นแหละ ปล่อย!!" คนตัวเล็กเถียงกลับพลางทำปากยื่นใส่อีกคน
"เเล้วฉันไม่ดีตรงไหน"
"บังคับผู้หญิงแบบนี้น่ะหรอดี หะ!?"
"ก็สมยอมซะสิ จะได้ไม่ต้องเรียกบังคับ"
"นี่คุณ!!?"
"เรียกคุณๆอยู่นั่น บอกให้ก็ได้ฉันชื่อชนก"
"ฉันไม่ได้ถาม"
"ก็บอกเผื่อไว้จะได้ครางชื่อถูก"
"คุณ!!เลิกกวนฉันได้ไหม ก็บอกเเล้วไงว่าไม่ขาย ฉันต้องไปทำงาน!ปล่อย!" เปรี้ยวหวานออกแรงดิ้นอีกครั้งเเต่ก็เปล่าประโยชน์เพราะยิ่งดิ้นคนตัวสูงกว่ายิ่งกอดเธอเเน่นกว่าเดิมเเถมยังยิ้มยียวนอยู่ตลอดเวลา
"แลกกับหนึ่งจูบเเล้วฉันจะปล่อย" เปรี้ยวหวานชะงักกับข้อแลกเปลี่ยนของอีกคน ยืนนิ่งชั่งใจอยู่ซักพักว่าจะทำดีไหม คุ้มหรือเปล่า เเต่เธอก็ต้องไปทำงานถ้าขืนยังอยู่ตรงนี้นานๆมีหวังเสี่ยชูชัยให้คนมาตามหาเธอเเน่
"ก็ได้ แต่คุณห้ามตุกติกนะ" ชนกยกคิ้วหนึ่งข้างขึ้นเป็นอันตกลงก่อนจะบรรจงจูบลงมาที่ปากเล็กของเปรี้ยวหวาน ร่างเล็กเผยอปากรับจูบของอีกคนอย่างตื่นเต้น เธอยอมรับว่ารู้สึกดีที่ปากเริ่มเเตะกันตั้งเเต่วินาทีเเรก ปากหนาของอีกคนเริ่มขบเม้มปากบนเล็กเรียวของเธอเเรงขึ้นเรื่อยๆ มือใหญ่ที่เคยจับอยู่ที่เอวคอดเล็กตอนนี้กลับเลื่อนมาลูบไล้ที่ขาอ่อนก่อนจะค่อยๆเอามือมุดเข้ามาในเดรสสั้นสีขาวรัดรูปของตัวเอง
"อื้ออ~"เมื่อโดนคนตัวสูงเริ่มทำนอกเหนือจากการจูบเปรี้ยวหวานจึงตบไปที่บ่าของอีกคนเเรงๆเพื่อให้เขาหยุด เเต่การกระทำดังกล่าวยังคงเปล่าประโยชน์เมื่อชนกเริ่มรุกเเรงขึ้นเรื่อยๆ ตะบมดูดปากของอีกคน มือก็สอดเข้าในกระโปรงบีบเค้นบั้นท้ายเต่งตึงของเปรี้ยวหวาน เเต่ในที่สุดร่างหนาก็ต้องผละริมฝีปากออกเพื่อให้ร่างเล็กได้พักหายใจ เมื่อเห็นว่าเธอเริ่มจะหมดลมเเล้ว เเต่ปากเขายังคงทำหน้าที่ตามที่ใจปรารถนาเขาเปลี่ยนจากปากของร่างเล็กเลื่อนมายังซอกคอขาวของเธอ
"อืมม~หอมจัง" เสียงครางในลำคอเเละคำพูดที่หลุดออกมาจากปากเพราะความเคลิบเคลิ้มในกลิ่นหอมของร่างเล็กตรงหน้าทำให้เขายิ่งมีอารมณ์มากกว่าเดิม
"คุณ! พอได้แล้ว" เปรี้ยวหวานร้องห้ามพลันหันหน้าหลบอีกคนที่เอาเเต่มุดซอกคอเธออยู่ "ไหนบอกเเค่จูบไง"
"ก็ตอนนี้อยากทำมากกว่าจูบ" ว่าเสร็จชนกก็เข้ามาประกบปากของเปรี้ยวหวานอีกรอบโดยที่ร่างเล็กยังไม่ทันตั้งตัว
"อะ อื้อ~" เปรี้ยวหวานเมื่อโดนคนตัวสูงตะบมจูบอีกรอบก็เริ่มที่จะอ่อนเเรงเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบของเขา มือไม้ที่ผลักอกเขาออกตั้งเเต่ตอนเเรกเริ่มเปลี่ยนเป็นโอบรอบคอของอีกคน ชนกได้เเต่ยกยิ้มอยู่ในใจเมื่อเห็นว่าเปรี้ยวหวานมีอารมณ์ร่วมกับเขาเเล้ว ทั้งสองจูบกันอยู่ซักพักเปรี้ยวหวานก็ค่อยๆผละออกจากร่างสูงเบาๆเธอหอบหายใจถี่เหมือนไปวิ่งที่ไหนมา ตาคมของร่างสูงจ้องมองมาที่ดวงตากลมโตของเปรี้ยวหวานหลังจูบมาราธอนได้เสร็จสิ้นลง เปรี้ยวหวานเม้มปากเเน่นด้วยความเขินอายที่เผลอไปเคลิบเคลิ้มมีอารมณ์กับคนตรงหน้า
"คุณจะปล่อยฉันได้หรือยัง" เปรี้ยวหวานช้อนตามองชนกที่ยกยิ้มพอใจอยู่
"ยังอยากต่ออยู่เลย" ไม่ว่าเปล่าปากหนาก้มลงมาจูบที่ไหล่มนเเถมยังไล่ดมที่ลาดไหล่อย่างหลงไหล
"พอได้เเล้วค่ะ ป่านนี้เสี่ยชูชัยสงสัยเเย่เเล้ว ฉันต้องไปแล้วคุณปล่อยฉันเถอะ" คราวนี้เปรี้ยวหวานเริ่มที่จะใช้น้ำเสียงที่อ่อนลงกับเขาไม่ผลักไสดุดันเหมือนตอนต้นเพราะคิดว่ายอมๆเขานิดนึงเขาอาจจะใจอ่อนปล่อยเธอก็ได้
"หึ! น่ารักจัง พูดดีๆก็เป็นด้วย" มือที่วางอยู่ที่เอวคอดเลื่อนมาจับที่ปลายคางของคนตัวเล็กเมื่ออีกคนพูดเข้าหูตัวเองอย่างน่ารัก
"ปล่อยได้ยังคะ"
"ทำฉันมีอารมณ์เเล้วจะทิ้งไปหน้าตาเฉย"
"ก็ไปหาคนอื่นสิ"
"ก็บอกเเล้วไงว่าอยากได้เธอ"
"งั้นวันหลังคุณก็มาเร็วๆแล้วฉันจะไปนั่งเป็นเพื่อน" ร่างสูงยกยิ้มให้คนสวยตรงหน้าก่อนจะเปลี่ยนเรื่องถามเธอ
"วันนี้เลิกงานกี่โมง เดี๋ยวฉันไปส่ง"
"หึ!ฉันว่ากลับเเท็กซี่ดูจะปลอดภัยกว่านะคะ"
"เเต่เเท็กซี่ไม่น่าจะจูบเร่าร้อนเท่าฉันจนใครบางคนเเถวนี้ต้องเคลิ้มหรอก"
"ปล่อยค่ะ" เปรี้ยวหวานเเกะมือปลาหมึกออกจากเอวของตัวเองก่อนจะรีบเดินออกมาพลางเเอบคลี่ยิ้มอย่างเขินอายเมื่อถูกอีกคนเอ่ยเเซว
"เมื่อกี้หนูไปไหนมาเปรี้ยวหวาน เสี่ยเกือบจะให้คนไปตามอยู่แล้ว" ร่างเล็กนั่งลงข้างๆเสี่ยชูชัยได้ไม่นานก็ถูกถามขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิด เธอเลิ่กลั่กนิดหน่อยไม่แสดงอาการให้อีกคนสงสัยมากนักก่อนจะตอบเขาไป
"เปรี้ยวปวดท้องน่ะค่ะ ก็เลยเข้าห้องน้ำนานนิดนึง" เปรี้ยวหวานเหลือบมองคนด้านข้างที่จ้องเธอเขม็งอย่างนึกหวั่น กลัวจะจับได้ว่าเธอโกหก
"เเล้วนี่หายเเล้วหรอฮึ?กินยาหรือยัง"
"ดีขึ้นเเล้วค่ะ ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงเปรี้ยว"
"ก็ต้องห่วงสิ หนูก็รู้ว่าเสี่ยชอบพอหนูมากแค่ไหน" ไม่ว่าเปล่ามือใหญ่ยกขึ้นมาเขี่ยผมที่ปรกตาเธอขึ้นไปทัดหูให้อย่างเอ็นดูหลงไหล เเต่อีกคนได้แต่ยิ้มแหยๆให้
"เอ่อ...เดี๋ยวเปรี้ยวชงให้ใหม่นะคะ" เปรี้ยวหวานหยิบขวดเหล้านอกราคาเเพงมารินใส่เเก้วผสมกับโซดาให้อีกคนใหม่ก่อนจะชวนคุยเรื่องอื่นไป
"มึงไปไหนมาวะไอ้ชนก?" นภัทรเงยหน้ามองเพื่อนที่เองที่เดินมานั่งโซฟาอีกตัวหลังจากหายไปซะนาน
"ไปหาของหวานกิน" เขาตอบพลางยกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัยในขณะที่ผสมเหล้าที่เเก้วของตัวเอง
"มาร้านเหล้าเเต่ไปหาของหวานกิน ตลกละมึง"
"มันตลกหรือมึงโง่วะ มันหมายถึงผู้หญิงเว้ย!"ชนกานต์พูดขึ้นเมื่อเห็นว่านภัทรไม่รู้อะไรซะเลย"ใคร? แล้วไม่พามานั่งด้วย"
"นั่นไง ติดลูกค้าอยู่" ชนกเพยิดหน้าไปอีกฝั่งที่เป็นโซนวีไอพีเหมือนกันบอกเพื่อนอีกสองคน สองหนุ่มมองตามเเละรับรู้ในทันทีว่าเป็นเปรี้ยวหวานคนฮอตของคลับเพราะสาวที่นั่งบริการพวกเขาตอนนี้บอกตั้งเเต่เเรกก่อนที่ชนกจะเดินออกไป ทีเเรกบอกไปเข้าห้องน้ำที่ไหนได้แอบไปม่อสาวนี่เอง
"หึ!ไหนบอกอยากได้มีหรอจะไม่ได้ ทำไมไม่พามาด้วยเลยวะ?" นภัทรถามกลับชนกอย่างเย้ยหยัน
"ไม่พากลับมานั่งด้วย ไม่ได้แปลว่ากูจะไม่พาไปที่อื่น"
--------------------------
- ผู้เขียน
