“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง แต่ไม่เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นให้หรอกค่ะ” อมิตาดักคอเมื่อเห็นเขาอ้าปากทำท่าจะพูดสิ่งที่เธอรู้ทัน
“โห เล่นดักคอกันอย่างนี้ผมจะทำอะไรได้” คีตภัทรโอดครวญแต่อมิตายิ้มกริ่ม
“ขับรถดีๆ นะคะ”
“พรุ่งนี้เจอกันครับ หนูอิมเข้าบ้านเถอะ” คีตภัทรยืนรอจนอมิตาเปิดประตูเข้าบ้านและล็อคเรียบร้อยจึงเดินกลับไปยังรถยนต์ของตัวเองและขับออกไป
อมิตาเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนและยืนพิงประตูกุมหัวใจของตัวเองที่มันรู้สึกพองคับอกก่อนจะเดินไปล้มตัวนอนลงบนเตียง
“นี่เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม” ความสุขที่ได้รับจากการดูแลเอาใจใส่และคำหวานที่คีตภัทรป้อนให้มันทำให้เธอรู้สึกตัวลอยและรู้สึกคล้ายกับว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงที่มีเจ้าชายรูปงามมาคอยดูแลเอาใจใส่ หากนี่เป็นความฝันมันช่างเป็นฝันที่เธอไม่อยากตื่นอีกเลย หญิงสาวยกมือขึ้นแตะริมฝีกปากตัวเองที่ถูกเขาขโมยจูบแรกไปแล้วเรียบร้อยแต่เธอไม่ได้เสียดายหรือเสียใจเลยสัก
