เธอชื่นชมคีตภัทรที่เขาหักห้ามตัวเองเอาไว้ได้ไม่ปล่อยให้อะไรมันเลยเถิดไปกว่านี้แม้ว่าเขาและเธอกำลังจะแต่งงานกันก็ตาม เธออยากเก็บสิ่งที่มีค่าที่ชุดในชีวิตสาวไว้ให้เขาในวันแต่งงานให้เขาได้ภูมิใจว่าเธอรักษาตัวรักษาใจเอาไว้เพื่อเขาแต่เพียงผู้เดียว
“โกรธผมเหรอ” คีตภัทรถามคนที่ซบนิ่งอยู่ในอ้อมกอดพลางลูบแผ่นหลังบอบบางแผ่วเบา
“เปล่าค่ะ”
“เปล่าแล้วทำไมไม่พูดกับผมเลย”
“แล้วคุณคีย์จะให้หนูอิมพูดอะไรล่ะคะ”
“ก็อย่างเช่นหนูอิมรักคุณคีย์จังเลยค่ะ” คีตภัทรแกล้งแหย่แต่เขาก็อยากได้ยินคำนั้นจากปากของอมิตาสักครั้งเพราะมีแต่เขาฝ่ายเดียวที่บอกว่ารู้สึกอย่างไรกับหญิงสาว
“คุณคีย์อะ” อมิตาหน้าแดงแต่เธอก็คิดได้ว่าเธอไม่เคยบอกว่ารักเขาเลยสักครั้งเพราะทุกอย่างระหว่างกันมันเกิดขึ้นเร็วมาก
“ว่าไงครับ พูดให้ผมชื่นใจหน่อยได้ไหม”
“เอ่อ...หนูอิม หนูอิม...” ยังไม่ทันที่อมิตาจะได้ตอบอะไรเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นแล้วตติย
