อมิตาหลับแทบจะทันทีที่ขึ้นรถทำให้คีตภัทรยิ้มเอ็นดูไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่นอมิตาก็ช่างน่ารักเหลือเกินในสายตาของเขาแบบนี้หรือเปล่านะที่เขาเรียกกันว่าอาการหลงแฟนซึ่งเขาคิดว่าอาการที่ตัวเองเป็นอยู่นี่หากไม่ใช่ก็ใกล้เคียงเลยทีเดียว
ใช้เวลาไม่นานคีตภัทรก็ขับรถมาถึงหน้าบ้านอมิตาเพราะเป็นเวลาดึกมากการจราจรบนถนนจึงโล่งสบายต่างจากตอนกลางวันโดยสิ้นเชิง ชายหนุ่มมองคนหลับสนิทอย่างเอ็นดูก่อนจะตัดใจปลุกหญิงสาวแม้จะสามารถนั่งดูเธอหลับแบบนี้ได้ตลอดทั้งคืน
“หนูอิมครับ ตื่นได้แล้วคนดีถึงบ้านแล้วครับ” คีตภัทรกระซิบปลุกคนที่นอนหลับเหมือนเด็กน้อยและเมื่อถูกปลุกก็ครางอย่างขัดใจ
“อื้อ อย่ากวนได้ไหมหนูอิมจะนอน”
“ถ้างั้นผมพาไปนอนที่คอนโดนะ” คีตภัทรบอกและได้ผลเมื่ออมิตาเริ่มกระพริบตามองไปรอบๆ ก่อนจะเด้งตัวขึ้นจากเบาะอย่างรวดเร็วเมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอหลับไป
“คุณคีย์ มาถึงนานแล้วเหรอคะ”
“เพิ่งมาถึงครับ แต่มีคนแถว
