“นายครับ ใจเย็นๆ ก่อนดีกว่าครับ คุณหนูอิมเธอถึงมือหมอแล้วผมเชื่อว่าเธอจะไม่เป็นอะไร” ทวีบอกเจ้านายหนุ่มที่เดินวนไปมาอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน เมื่อได้นั่งคิดทบทวนคีตภัทรก็นึกโมโหคนตัวเล็กที่ใจกล้าเกินเหตุจนตัวเองต้องเจ็บตัวหากวันนี้เขาไม่ได้มาด้วยจะเป็นอย่างไร ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหเห็นทีเขาจะต้องอบรมหญิงสาวขนานใหญ่กับความกล้าบ้าบิ่นโดยไม่นึกถึงความปลอดภัยของตัวเอง แต่แม้จะโมโหกับการกระทำของหญิงสาวมากเพียงใดแต่ความห่วงใยก็มีมากกว่าอยู่ดี ผ่านไปครู่ใหญ่นายแพทย์ผู้ทำการรักษาก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพลอยทำให้คีตภัทรใจชื้นว่า อมิตาคงไม่เป็นอะไรมาก
“อมิตาเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ”
“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ หมอตรวจร่างกายคนไข้โดยละเอียดแล้วมีเพียงรอยแตกที่ศีรษะและรอยถลอกตามร่างกายเท่านั้น เดี๋ยวหมอให้ยาไปทาก็กลับบ้านได้ครับ”
“แล้วทำไมเธอถึงหมดสติไปล่ะครับ”
“ที่คนไข้หมดสติเป็นเพราะตกใจน่
