จากนั้นเฉินอี้ก็นั่งลงจัดฟางที่เปิดอยู่เพื่อปิดมันไว้ตามเดิม ก่อนจะชักชวนบิดาออกมาจากสวน ส่วนเขาก็เดินตรงไปล้างมือในลำธารที่ไหลผ่านหน้าเรือน ทำให้เขาเริ่มสังเกตเห็นบางอย่าง ภาพที่เขาไม่ค่อยได้ใส่ใจมันเท่าใดนักยามเมื่อมาที่นี่
“ชีวิตบั้นปลาย หากได้อยู่อย่างสงบเช่นนี้ก็คงดี” เฉินอี้ลุกขึ้นมาก่อนจะมองไปรอบเรือน บรรยากาศมันช่างดีจริง ๆ มีแปลงผัก มีสายน้ำไหลผ่านทั้งด้านหน้าและด้านหลังห่างออกไป
มองไปทางไหนก็เขียวขจี แม้ว่ายามนี้จะมีสิ่งปลูกสร้างที่เกิดจากการทำกระดาษตั้งกีดขวางทัศนียภาพอยู่ก็ตามที ถึงกระนั้นความสวยงามตามแบบวิถีชาวบ้านก็ยังคงอยู่ มองแล้วทำให้เขารู้สึกสบายใจยิ่งนัก มันเหมือนได้กลับมาบ้านแล้วจริง ๆ
มากไปกว่านั้น ภาพในครัวที่เฉินอี้กำลังมองอยู่ มันได้ทำให้เขาคิดไปไกลจนถึงกับยืนเหม่อ ถึงขั้นคนสนิทต้องเดินมาสะกิด
“นายท่านเป็นอะไรไปขอรับ” ถงกวานเอ่ยถามอย่างกังวล
“เ
